)
)
)
)
)
)
De blessuretijd van FC Utrecht – NEC loopt al een minuut als Utrecht-speler Yassin Ayoub het uitschreeuwt van de pijn. Als een stervende zwaan gaat hij naar het gras en grijpt hij naar de al eerder geblesseerde lies. We hadden ‘m al zo gemist en na twee minuten is zijn rentree alweer kaar voor Ayoub.
Dat vind ik jammer. De Marokkaan is één van de redenen dat ik graag naar FC Utrecht kijk dit seizoen. Tussen al die technische hoogstandjes van Sébastien Haller of de dribbels van Bart Ramselaar is die no nonsense-mentaliteit van Ayoub een fijne afwisseling.
Van Bommel
Ayoub is zo’n speler als dat Mark van Bommel dat ook was. Een die je voor het grootste gedeelte van de wedstrijd kapot scheldt of niet eens ziet. Maar hij heeft nog meer weg van de oud-aanvoerder van het Nederlands elftal: hoe de middenvelder als Van Bommel kan sleuren, gaten dichtloopt en het vermogen heeft om op de goede plek te staan om een pass te onderscheppen.
En áls ‘Ayoub dan een keer goed komt inglijden, kun je beter rennen voor je enkels.
Lachen
Dat soort spelers wordt in Nederland vaak ondergewaardeerd. We lachen om hun te late tackles, spreken onze afschuw uit als er iemand in een rolstoel wordt getrapt. Een speler die een paar scharen kan, maakt automatisch meer indruk dan een speler die wekelijks zijn benen kapot glijdt. Het is zelfs zo erg dat we bijna geen verwachtingen hebben van die secure schoppers.
Ik bedoel maar: wanneer hebben wij gejuicht voor Van Bommel na een weergaloze onderschepping? Als Nigel de Jong de bal ontfutselde, was dat aardig. Schopt hij iemand in een rolstoel, dan valt iedereen weer over zijn speelstijl. En als Arjen Robben een actie maakt die mislukt? "Ach", zeggen we dan. "De volgende keer komt dat wel goed." Het zijn de twee maten waarmee we al jaren meten. Dat mannen als Ayoub geen driedubbele schaar kunnen, maar vaak wél op de goede plek staan om een aanval te ontregelen, maakt hen minstens zo belangrijk als welke vleugelflitser dan ook.
Transfer?
Ik hoop dan ook dat die schreeuw van Ayoub niet het laatste is wat we van hem gezien hebben in Nederland. Als ‘ie gaat, is dat niet gek: in Engeland, Italië en Duitsland waarderen ze spelers als hij net zo als een offensieve middenvelder. Ayoub hoeft eigenlijk helemaal niet weg uit Nederland: als Riechedly Bazoer, Andrés Guardado of Tonny Vilhena vertrekken bij hun club uit de traditionele top drie, zou Ayoub bovenaan het opvolgerslijstje moeten staan.
Of dat ook gaat gebeuren, is nog maar de vraag. Het is misschien wel tijd voor de 22-jarige middenvelder: met een contract tot 2018 is het aankomend seizoen ook voor Utrecht een interessant moment om te verkopen. Aan de andere kant is Ayoub, net als Van Bommel dat was, een speler van onscoutbare waarde. Daar heeft hij vooral zichzelf mee: als je pas opvalt als je niet speelt, ben je ook lastig te ontdekken.
Door: Bram Steenbeek
)
)
)
)
)
)
)
)