)
)
)
)
)
)
Een paar keer per jaar naar Eritrea vliegen om een groep atleten te begeleiden: dat is het leven van Mark Derks. Sportnieuws.nl sprak met deze 31-jarige atletenmanager over deze droombaan, het ontdekken van nieuw talent en het aantrekkelijker maken van hardlopen.
Halverwege het interview spreekt Derks zijn verbazing uit over hoe het eraan toe gaat in Afrika. “Het is niet te vergelijken. Hier is alles tot in de puntjes geregeld en stipt. Als dáár een wedstrijd gepland staat om 10.00 uur, kan hij net zo goed om 11 of 12 uur beginnen. En waar we in Europa al maanden voor de wedstrijd bezig zijn met de voorbereidingen, moet het parcours in Afrika soms nog op de dag zelf worden uitgezet.”
Toeval
Het verraadt al dat een baan als atletenmanager niet voor iedereen geschikt is. Je moet stevig in je schoenen staan en van sommige dingen de charme inzien. Derks overkwam het allemaal min of meer. “Ik was bedrijfsleider in een conceptstore in Nijmegen en had het daar niet meer naar mijn zin. Mijn broer werkte al bij Global, waar hij in zijn studententijd een bijbaantje had als chauffeur." Toen z'n broer moest stoppen, kwam er voor Mark onverwachts een plekje vrij.
(Tekst gaat onder de foto verder)
Regelen, regelen, regelen
Derks focust zich vooral op de wegatletiek (denk aan de marathon) en begeleidt daarnaast een groep van 10 tot 15 Eritrese atleten. Hij nam deze groep over van een collega en vliegt een paar keer per jaar naar Afrika om ze aan het werk te zien. “Ik spreek dan met de coaches en bezoek verschillende nationale kampioenschappen. Als zo’n atleet het goed doet, gaan we een stapje hoger qua wedstrijden en niveau. Met een internationale doorbraak als het uiteindelijke doel.”
Verder is het voornamelijk dingen regelen. Heel veel regelen. “Samen met de coaches maken wij trainingsschema’s en programma’s. De atleten denken wel mee. Waar staan ze nu, waar willen ze heen en hoe lang denken ze over een bepaalde afstand te gaan doen? Ik merk vaak dat veel Afrikaanse atleten vooral op de korte termijn denken. Wij willen ze juist een lange carrière geven. Dus niet te veel wedstrijden lopen, maar vooral kijken naar de ontwikkeling en de planning."
"Daarnaast onderhandelen we met wedstrijden. Als wij een atleet hebben, gaan we kijken waar hij of zij het beste tot zijn of haar recht komt. Dan nemen we contact op met die wedstrijd en bieden de atleet aan. Andersom werkt het ook: als een wedstrijd naar een bepaald type atleet zoekt die een bepaalde tijd kan lopen, kijken wij of we deze in huis hebben. Dan starten de onderhandelingen over start- en bonusgeld.”
Drijfveer
Daar hebben we het al: geld. Waar in het Afrikaanse jeugdvoetbal tal van schrijnende voorbeelden te noemen zijn over geronselde kinderen die een beter leven (lees: bergen met geld) in Europa wordt voorgehouden, valt dat in de atletiekwereld nog heel erg mee. Maar toch moet een atleet volgens Derks slim en gedisciplineerd zijn om niet in de valkuilen te trappen. “Je merkt het bijvoorbeeld aan atleten die voor het eerst naar Europa komen. Ze winnen voor Afrikaanse begrippen behoorlijk wat geld en krijgen er in Afrika opeens heel veel vrienden bij. Als je daar niet mee om kunt gaan, is dat best wel een lastige situatie.”
Toch lijkt geld geen grote drijfveer te zijn voor de Eritrese atleten die Derks begeleidt. Ze willen volgens hem juist de internationale top bereiken en hun naam vestigen. “De wereldrecordhouder op de halve marathon is een jongen uit Eritrea (Zersenay Tadese, red.) en ik denk dat hij geldt als een voorbeeld voor veel atleten. En nu heb je met Ghirmay Ghebreslassie (wereldkampioen op de marathon, wordt begeleid door Derks, red.) een voorbeeld voor de generatie van nu.”
(Tekst gaat onder video verder)
Een bericht gedeeld door Mark Derks (@markus1985) op
Oost west, thuis best
Om de droom te verwezenlijken, worden de atleten expres niet naar Europa gehaald. “In Eritrea trainen ze natuurlijk op hoogte, wat een groot voordeel is. Verder zitten ze in hun eigen vertrouwde omgeving bij familie en kunnen ze gewoon hun eigen voedsel eten”, verklaart Derks.
“De trainingsomstandigheden zijn daar eigenlijk prima. Een atleet heeft natuurlijk niet zoveel nodig. Goede trainingsomstandigheden, kleding, schoenen en rust zijn de belangrijkste dingen. Als ze in Europa zouden zitten, krijgen ze, denk ik, te veel afleiding. In Eritrea staat er echt alleen trainen, eten en slapen op het programma.”
Dat is dan ook één van de dingen die Derks zo mooi vindt aan zijn groep Eritrese atleten. “Ze hebben zoveel discipline nodig. Als zij een dag niet trainen, heeft dat ontzettend veel invloed op de prestatie. Na elke training moeten ze rusten en niet bezig zijn met andere dingen.”
(Tekst gaat onder de foto verder)
Nieuw talent
Derks speurt in Eritrea ook naar nieuw talent. Deze worden soms zelfs in zijn schoot geworpen. “Atleten met wie wij werken, komen weleens met andere atleten aanzetten. Dan zeggen ze dat ze met een sterke jongen aan het trainen zijn en vragen mij of ik hem een kans wil geven. Dan kijk ik of er een wedstrijd is waar die atleet kan lopen en of hij het niveau heeft om wedstrijden in Europa aan te kunnen.”
Dat kan positief uitpakken. “In 2014 ben ik via een andere atleet in contact gekomen met een Eritrese jongen die voor het eerst naar Europa kwam. Hij won vervolgens meteen zijn allereerste wedstrijd hier. Zo heb ik daarna nog een paar jongen gehad die bij hun eerste keer in Europa meteen wonnen. Dat is uiteindelijk wat je wilt hebben.”
Hoop op een beter leven
Als enige blanke wordt Derks vaak gezien als hoop op een beter leven. “Atleten komen naar me toe: ‘Hé Mark, kun je m’n broertje helpen? Wil je hem een kans geven?’ Soms is dat allemaal wel moeilijk, want eigenlijk wil je ze allemaal helpen. Maar natuurlijk kan dat niet en daarom proberen we alleen de beste eruit te halen.”
“Soms is het ook lastig om professioneel te blijven. Je leert vanzelf om er beter mee om te gaan en als een atleet niet presteert, werkt het voor ons ook niet. Het feit dat je daar bent en met ze praat geeft al hoop. Als je ze advies geeft, hebben ze al iets van ‘wow, ik ga ermee aan de slag en hoop dat ik beter word’.”
(Tekst gaat onder de foto verder)
Aantrekkelijkere hardloopsport
Ondertussen is Derks met Global ook bezig met andere dingen. Hij heeft ook als taak het hardlopen aantrekkelijker te maken om naar te kijken.
De bedoeling is dat het minder een individuele sport wordt. Hardlopers gaan dan in teamverband om de prijzen strijden. "Atleten lopen nu nog achter hazen (bepalen het tempo tijdens een hardloopwedstrijd, red.) aan en degenen die het niet meer volhouden vallen af. Als je straks verschillende teams hebt, kun je tactieken toepassen en krijg je hele andere wedstrijden die waarschijnlijk aantrekkelijker worden voor het grote publiek.”
Onder de twee uur
Global Sports Communication is ook betrokken bij de poging om de marathon onder de twee uur te lopen. In het weekend van 6 mei gaat dat gebeuren op het circuit van Monza in Italië en het Nederlandse bureau levert met Adbi Nageeye een haas af.
Lang werd gedacht dat er pas rond 2070 iemand in zou slagen deze mijlpaal te bereiken. Maar een groep wetenschappers, sportmerk Nike en tal van andere experts zijn al meer dan twee jaar met een plan bezig om nu al onder de twee uur te lopen. Dat betekent dat er van het huidige wereldrecord (2.02.57 uur liep Keniaan Dennis Kimetto in 2014 in Berlijn) ongeveer drie minuten af moet. Ze willen dit bereiken met onder meer speciaal schoeisel, andere kleding, nieuwe voeding en andere vormen van training.
Derks denkt dat het legendarisch kan worden. “De jongen die gaat lopen (Eliud Kipchoge, red.) is de beste marathonatleet die er is. Hij is olympisch kampioen en heeft zeven van zijn acht marathons gewonnen. En dat zijn dan ook de grootste marathons die er zijn.”
Genieten van Eritrea
Ondanks al deze nieuwe ontwikkelingen in de hardloopwereld blijft Derks het mooi vinden om naar Eritrea te gaan en zijn atleten daar te begeleiden. “Ik ben daar een keer naar de crosskampioenschappen geweest. Dat was echt in het binnenland van Eritrea. Ging ik met de president van de atletiekfederatie mee in de auto. Vijf uur rijden. Kom je langs al die dorpjes en zie je de mensen daar. Dat is dan toch wel heel bijzonder.”
Door Timme Wolgen
)
)
)
)
)
)
)
)