Paardentrainer Tommie Visser over oorlog in Oekraïne: ‘De dieren worden vaak vergeten’
i

Tommie Visser

Paardentrainer Tommie Visser over oorlog in Oekraïne: ‘De dieren worden vaak vergeten’

Martijn Baars • 18:04, 09-03-2022 / Laatste Update: 02:41, 07-01-2024

Niet alleen talloze onschuldige mensen worden slachtoffer van de oorlog in Oekraïne, ook miljoenen dieren zijn slachtoffer van het menselijk geweld. Paardentrainer Tommie Visser heeft klanten en paarden in Oekraïne. De Nederlandse grandprixrijder dacht dan ook direct aan hen toen de oorlog uitbrak in het land. "Hoe moet het met de paarden? De dieren worden in oorlogstijd vaak vergeten."

Sportnieuws.nl sprak met een paardenliefhebber met een gebroken hart. Visser woont in België en heeft gewerkt met 40 paarden, die op stal staan in Oekraïne. Daar gaf hij de afgelopen 10 jaar regelmatig trainingen voor paardrijders.

'Anky dacht direct aan mij'

Visser traint in Oekraïne onder andere een moeder en dochter. De familie heeft een aantal jaar geleden een nieuwe manege laten bouwen in Charkov. Middenin waar nu het oorlogsgebied is. De Nederlandse trainer is er dus vaak geweest om les te geven. De momenten dat hij niet in Oekraïne was, gingen de trainingen gewoon door, maar dan online. "Ik ben iets langer dan 10 jaar terug via Anky van Grunsven in Oekraïne terecht gekomen. Die zijn daar ooit begonnen en ze zochten instructeurs. Omdat ik zelf bij Anky trainde, dachten ze direct aan mij."

De manege in het gebied in Charkov dat nu een oorlogsgebied is

'Oekraïners zijn supervriendelijk en lijken veel op Nederlanders'

En dus kwam Visser in Charkov terecht. "Oekraïne is een land dat in de paardensport nog in ontwikkeling is, maar het meisje dat ik train heeft al enkele keren meegedaan aan Europese kampioenschappen voor de jeugd. Je kunt er als trainer dus nog heel veel progressie boeken. Ik kom er altijd heel graag. De mensen zijn supervriendelijk, heel gastvrij en lijken qua mentaliteit heel veel op ons Nederlanders. Nuchter, rechtdoorzee en zorgzaam. Dat klikte altijd wel goed."

Skivakantie in Frankrijk toen de oorlog uitbrak

"Ik geef sowieso 2 keer per week online les aan mijn leerlingen in Oekraïne, dus we hebben heel veel contact. Op het moment dat de oorlog uitbrak, heb ik direct contact met ze opgenomen. Zij waren op dat moment toevallig op skivakantie in Frankrijk toen de Russen Oekraïne binnendrongen. Ze waren vooral – en dat klinkt misschien gek – in paniek omdat ze geen vlucht terug naar Oekraïne konden krijgen. Ze wilden namelijk terug naar hun paarden. Ze hebben liefst 40 paarden."

Restaurant is nu een bunker

Achteraf is Visser heel blij dat ze er niet waren en in goede gezondheid verblijven, maar ook hij maakt zich zorgen over het welzijn van de dieren. "Er zijn nu nog 2 mensen die op de manege werken en daar wonen. De rest - het waren er meer dan 10 - is gevlucht. Ze gebruiken het restaurant als een soort bunker en proberen zo goed als dat kan nog voor de paarden te zorgen."

'Ongunstigste stukje Oekraïne denkbaar'

"Ik heb nog geopperd of het mogelijk is om de paarden te vervoeren naar België zodat wij ze kunnen opvangen. Er zijn ook heel veel paardenhouders hier die mij bellen omdat ze hun steentje willen bijdragen. Dat is natuurlijk geweldig om te horen, maar het punt is dat we de paarden hier niet naar toe kunnen krijgen. Mijn leerlingen zitten bijvoorbeeld op het ongunstigste stukje Oekraïne denkbaar. Vanaf de grens van Rusland naar Charkov toe loopt er namelijk maar 1 weg en daar zitten ze aan. Die weg werd als eerste beschoten en gebombardeerd. Ze kunnen die paarden dus niet veilig over de weg vervoeren."

Evacuatie naar andere stad

Nadat we hem voor de eerste keer hebben gesproken, belt Tommie opnieuw met een update. Alle paarden zijn geëvacueerd naar een andere stad. Geweldig nieuws. "En van daaruit zullen ze verder verplaatst worden. Wellicht ook naar België toe."

Paarden raakten in paniek van geknal

"Er zijn 2 dingen die me echt raken. Het meisje was 11 jaar toen ze voor het eerst bij mij op les kwam. Ze was de 1e keer 6 weken in Nederland om met mij te trainen. Sindsdien hebben we iedere week intens contact gehad en dat al 10 jaar lang. Ik beschouw ze inmiddels dan ook gewoon als familie. Het 2e is natuurlijk die paarden. Die stonden daar binnen en konden als er even niet geschoten werd in de indoor 'stapmolen' om ze toch nog even beweging te geven. Wanneer je ze buiten in de weide los gooide, raakten ze hartstikke in paniek van het geknal en geschiet. Vreselijk. Daarom ben ik nu ook zo ontzettend blij dat ze nu geëvacueerd zijn."

Visser in actie in 2016 tijdens Jumping Amsterdam