)
)
)
)
)
)
Jamie Vardy is having a party! Niet alleen afgelopen weekend, al het hele seizoen rent de spits zich rot en schopt er tussendoor ook nog een hoop doelpunten in. Maar waarom is hij bijna niet af te stoppen voor de Premier League-verdedigers?
Als je Jamie Vardy naast teamgenoot Wes Morgan zet, dan lach je de ballen uit je broek. In vergelijking met de centrumverdediger is Vardy een skinny motherfucker. De spits past minimaal twee keer in Morgan en dat is bij de andere Premier League-centrumverdedigers niet anders. Toch krijgen ze de Engelsman maar moeilijk uit scoringspositie. Hoe doet 'ie dat toch?
Veel afspeelmogelijkheden
Er zijn nogal wat spelers die de bal bij Vardy kwijt kunnen en dat is voor de spits een absolute must. Check de gemiddelde posities van Leicester eens in de wedstrijd van afgelopen zondag tegen Sunderland. Mochten de infographics het niet doen, ga naar onze mobiele site.
Er zijn genoeg spelers die Vardy (9) aan kunnen spelen als Leicester in de tegenaanval is. pic.twitter.com/Y2DrlGKXWb
— Bram Steenbeek (@BramBril) 15 april 2016
Als Vardy een bal krijgt kan hij allereerst opendraaien en vervolgens een actie maken: Vardy start over het algemeen vanaf de linkerkant, wat een voordeel is met zijn sterke rechterbeen. Als dat niet lukt, kan 'ie altijd nog kaatsen en zelf doorlopen. Toch is dat niet het belangrijkste: Vardy is door die positie altijd in de diepte aanspeelbaar voor onder andere Daniel Drinkwater, Riyad Mahrez, Marc Albrighton, Shinji Okazaki én linksback Christian Fuchs. Dat hij dan niet alleen zijn snelheid benut, merkte Sunderland afgelopen weekend al.
Zo lekker ging Vardy dus gisteren. Wat een fenomeen. #sunlei pic.twitter.com/z0X1ShgIAJ
— Bram Steenbeek (@BramBril) 11 april 2016
Vardy kopt bijna niet
Als Ulloa in de punt staat, kunnen de Leicester-verdedigers eindelijk eens een lange bal geven: Vardy is namelijk niet de speler die sterk is in luchtduels. Vardy rent sowieso meer dan dat ‘ie kopt en da’s maar beter ook: per negentig minuten gaat ‘ie bijna 9 kopduels aan; 32% (2,76) daarvan wint hij. Veel doelpunten maakt hij ook niet met zijn hoofd: 0,06 per wedstrijd.
— Sportnieuws.nl (@Sportnieuwsnl) April 14, 2016
Maar: hij heeft wel zijn individuele actie mee
In Engeland is snelheid als spits - helemaal bij het voetbal wat Leicester wil spelen - soms belangrijker dan (kop)kracht. Ga maar na: als je in plaats van de beuk erin gooien, kort kan wegdraaien bij je directe tegenstander – die wel groot, maar niet zo snel is – dan ben je net zo ver als bij een gewonnen kopduel.
In Vardy’s geval: een heel stuk verder. Je weet nu de gemiddelde positie van Vardy – zo ver mogelijk naar voren – en als je nagaat dat de spits minimaal één geslaagde actie per wedstrijd heeft, kom je al aardig vaak 1-op-1 met de doelman.
En zorgt daardoor voor 90 minuten aan dreiging
Die combinatie - constante diepgang, altijd aanspeelbaar, snelheid en dodelijke afwerking -maakt van Vardy één van de meest onvoorspelbare spitsen in de Premier League. Het systeem van Leicester (4-4-2, heel gestructureerd) zorgt er voor dat de passlijn naar de voorhoede vrijwel altijd open staat omdat de centrale middenvelders van Leicester twee echte box-to-box spelers zijn. Eén van de twee sluit na het geven van een pass dus ook nog eens aan.
Wie niet sterk is….
Vooral dat eerste bleek (lange bal in de diepte en rennen maar) dit seizoen al een vaker succesvol en is ook meteen dé reden waarom Vardy haast niet te verdedigen is in dit systeem: hij houdt het veld lang, staat altijd in de startblokken voor 'n wedstrijdje sprinten, is in negen van de tien keer sneller dan zijn directe tegenstander én wordt vaak over de grond of in de diepte aangespeeld. Zijn trainer Claudio Ranieri heeft het goed gezien: wie niet sterk is, moet snel zijn.
[poules_game team="leicester-city" pool="sportnieuws/premier-league-2015-16"]
)
)
)
)
)
)
)
)