Balken als springplank naar de wereldtitel

Balken als springplank naar de wereldtitel

18:38, 31-01-2015 / Laatste Update: 10:20, 15-01-2024

TABOR – Adrie van der Poel moet na zijn verloren WK van 1989 niets hebben van balken in een veldritparcours. Zijn zoon Mathieu des te meer. De twee die er liggen in Tabor kunnen voor hem de springplank worden naar wereldtitel. “Als je er in de laatste ronde nog overheen kunt springen, ben je vertrokken”, zo geeft Lars van der Haar het strategische belang aan van de veertig centimeter hoge obstakels. Nergens kunnen de ‘balken’ immers zo’n cruciale rol spelen als in Tabor. Ze liggen in een oplopen

Trainingskamp Spanje

Van der Haar heeft daarom onlangs tijdens een trainingskamp in Spanje uitvoerig getraind op het voor velen lastigste onderdeel van het veldrijden. “Het punt is dat precies in de jaren dat ik begon met veldrijden je een tijdlang geen balken meer tegenkwam in de crossen. Dan leer je ook niet hoe je er overheen moet springen.”

Van der Haar behoort tot de meerderheid van renners voor wie springen iets onwennigs blijft. Voor Mathieu van der Poel geldt het tegenovergestelde. Voor hem is het springen met de crossfiets al van jongs af aan zijn lust en zijn leven. Het is zijn tweede natuur geworden. “In het bos spring ik over alles wat ik tegenkom. Dat maakt veldrijden voor mij juist leuk”, zegt Van der Poel. Eindeloos het springen over balken trainen, doet hij juist weer niet. “Velen denken dat het een kwestie is van een paar balken in je tuin leggen en springen maar. Niet voor mij. Je moet gewoon springen over wat je tegenkomt. Zo werkt het in de cross ook. Bij in het inrijden is geen balk mij te hoog of te lastig om er niet overheen te springen. Tijdens de koers laat ik het afhangen van het feit wat ik ermee kan bereiken.”

Vrees om te springen

Er zijn maar weinig crossers die zonder vrees springen. Sven Nys geldt als een specialist van de oude stempel. Toen hij er iets te veel profijt van trok, werden de balken massaal weggehaald om de cross spannend te houden. De laatste jaren pas komen ze weer terug. Als element om de koers open te breken. Zondag kan het de deur naar de wereldtitel openen.

Voor Adrie van der Poel gooiden de balken die deur in 1989 juist dicht. In Pontchateau leek niemand hem te kunnen kloppen. Tot bleek dat Danny de Bie er over de planken kon springen.