)
)
)
)
)
)
TABOR – Opgelucht viel nummer drie Marianne Vos na afloop van een bloedstollend spannend WK veldrijden in de armen van haar ploeggenote en troonopvolgster Pauline Ferrand Prevot. Na zes opeenvolgende gouden jaren verloor ze in Tabor haar wereldtitel. Maar er was ook het gevoel dat ze brons had gewonnen.
Wereldtitel
“De wereldtitel verliezen is nooit leuk, maar ik had inderdaad vooraf niet gedacht dat ik hier met brons weg zou komen”, zei de 27-jarige Brabantse na afloop van de wedstrijd, die het sluitstuk vormde van een week vol zorgen. Een hamstringblessure speelde haar vorige zondag in de wereldbekercross van Hoogerheide dusdanig parten dat om haar heen steeds meer mensen opperden dat het beter was om het WK over te slaan. “Maar zo zit ik niet in elkaar”, liet eigenwijze Vos steeds weten. En dus stond ze klokslag 14.00 uur gewoon weer aan de start van een zoveelste wereldkampioenschap. Ze had zich voorgenomen niets te forceren. “Maar ik heb niemand beloofd ook daadwerkelijk uit te stappen als het niet ging. Omdat ik het weet hoe lastig het voor mij is om dat soort beloftes na te komen.”
Het gevoel van zorg maakte na de start snel plaats voor een zekere geruststelling. “Het voelde oké. Het werd ook gaandeweg de wedstrijd niet erger.” De blessure beperkte wel het vermogen dat ze kon leveren. Dat maakte het volgens Vos echter niet extra zwaar. “Het klinkt als een cliché; ook voor mij is het rijden van een WK nooit gemakkelijk. Je geeft altijd alles. Als ik goed ben, kan ik echter mijn eigen race rijden. Nu moest ik over de 100 procent gaan om in de wedstrijd te blijven. Dat is trouwens ook best interessant om mee te maken.”
Gevecht om goud
Om haar heen ontspon zich een schitterend gevecht om het goud. Even lag Vos zelfs op kop. Ze schrok er gewoon van. “Ik dacht: dit moet ik niet hebben. Laat de anderen het werk maar doen.” Met alle technische en tactische middelen die Vos in huis heeft, slaagde ze er volgens haar in om mee te blijven draaien in het spel van de vijf koploopsters. Toen eerst Ferrand-Prevot en later Sanne Cant weggesprong, werd het Vos duidelijk dat de titel er niet in zat. De Brabantse beet zich wel vast in de strijd om het brons. “Nu maakt het niet meer uit, dacht ik anderhalve ronde voor het einde. Toen heb ik alles gegeven.”
In de slotronde schudde ze Katerina Nash en Nikki Harris van zich af en reed onbedreigd naar de derde plaats. Eenmaal over de streep glommen vooral bondscoach Johan Lammerts en verzorger Ruud Zijlmans van trots. “Omdat wij weten hoe ze de afgelopen week heeft geworsteld met die blessure”, zei Zijlmans. “Die blessure was gewoon niet te behandelen. En als je dit dan nog kunt laten zien, is dat voor mij het bewijs hoeveel karakter Marianne heeft.”
Omdat Pauline Ferrand Prevot ook op de weg de wereldtitel van Marianne Vos al heeft overgenomen, wordt de zege van de 22-jarige Francaise gisteren door velen gezien een keerpunt in haar carrière. “Voor mij is dat het niet hoor”, verzekert Vos. “Als ik fit ben, is ze nog niet van me af.”
Sophie de Boer
Sophie de Boer kwam als tiende over de streep. De vrouw uit Enschede verloor kort na de start al snel de aansluiting met de rensters die voorin een ijzersterke kopgroep vormden. “Eva Lechner viel voor me en toen stond ik stil. Voor dat je dan weer vertrokken bent, zijn de eersten al lang uit het zicht.” Na een inhaalrace nestelde De Boer zich halfkoers al op de tiende plaats. De zieke Sabrina Stultiëns finishte als vijftiende en Sanne van Paassen hoopt dat haar zeventiende plaats het vertrekpunt is van een tweede leven als topcrosser.
)
)
)
)
)
)
)
)