)
)
)
)
)
)
Ex-ploegleider Johan Bruyneel doet in een interview met De Telegraaf een boekje open over het dopinggebruik bij de US Postal-ploeg van Lance Amstrong. ,,Ik wist wat er gebeurde, maar ik ben er trots op dat nooit iemand in onze ploeg enig gezondheidsrisico heeft gelopen’’, zegt de 54-jarige Belg, die levenslang geschorst is.
Armstrong won tussen 1999 en 2005 7 jaar op rij de Tour de France. Toen het USADA-rapport grootschalig dopinggebruik binnen US Postal aan het licht bracht, moest de Amerikaan al zijn eindzeges echter inleveren. Als brein van de ploeg kwam ook Bruyneel er niet mee weg.
Geen taboe
De Belg werd in 1998 ploegleider nadat hij was gestopt als wielrenner. ,,Als renner wist ik van de hoed en de rand. Ik was zelf prof in het epotijdperk. Er was in die jaren geen enkel taboe over epo. Het was een onopspoorbaar product en op genoeg plekken eenvoudig te verkrijgen.’’
'Anders gaan ze zelf rommelen'
Dat renners bij hem als ploegleider aanklopten, vond hij niet vreemd. ,,Deed je niet mee aan deze medische begeleiding, dan werd je als een bal in een flipperkast alle kanten op gereden. Als de renners in die jaren niet de vraag om medische begeleiding bij de ploeg konden neerleggen, gingen ze zelf op zoek. Dan kwam je bij kwakzalvers als Eufemiano Fuentes terecht of begon je op eigen houtje epo te injecteren. Als de vraag van een renner kwam, wist je dat ’nee’ geen antwoord was. Wanneer renners zelf aan de slag gaan, beginnen immers pas echt de problemen.’’
Waarom ze nooit werden gepakt
Bruyneel waakte ervoor dat US Postal tegen de lamp liep. ,, Voor ons waren er 2 basisprincipes. De gezondheid van de renners mocht nooit in gevaar komen en er mocht nooit een renner positief testen. Daarom stelden wij onze hematocrietgrens niet op 50 zoals de UCI deed, maar een stuk lager op 48.”
Geen spijt
Spijt van zijn handelwijze heeft hij niet. ,,Het klopt dat we schade aan de wielersport hebben toegebracht. Maar dat kwam omdat we deel uitmaakten van een generatie. Iedereen werd geconfronteerd met dit jarenlang onoplosbare probleem. We hadden te maken met dit onopspoorbare product en moesten daar een weg mee zien te vinden. Zoals iedereen dat in die jaren moest. Iedereen. Indien er een keuze was, had echt niemand voor epo gekozen. Maar als je op het hoogste niveau wilde blijven fietsen, kon je niet anders dan hier aan mee te doen.’’
Andere cultuur
Volgens Bruyneel is er veel veranderd in het wielrennen. ,,De laatste jaren heb ik voor het eerst het gevoel dat er daadwerkelijk een andere cultuur en mentaliteit heersen. Wanneer er nu weer een nieuw onopspoorbaar wondermiddel komt, zullen er altijd weer sporters naar grijpen. Maar de omvang zal door het mentaliteitsverschil nooit meer zo groot zijn als in de epojaren.”
)
)
)
)
)
)
)
)