)
)
)
)
)
)
Het is in Tokio een martelgang om lange afstanden te rennen. Ga maar na: de luchtvochtigheidsgraad is 95 procent en de temperatuur ligt soms boven de 30 graden. Ga dan maar vrolijk ronde na ronde over de atletiekbaan rennen. Zonder uitzinnig publiek, zonder landgenoten met vlaggen die je opzwepen. Sifan Hassan kan het allemaal weinig schelen: ze wil rennen, rennen en niks anders dan rennen. Ze jaagt op goud op de 1.500 meter, 5.000 meter en 10.000 meter.
Maar is het, gezien deze zware en slopende omstandigheden, niet gekkenwerk om op 3 afstanden uit te komen? Is het niet verstandiger om er 1 of zelfs 2 te droppen, en te kiezen voor die ene afstand waarop je de hoogste goudkans hebt? Zo redeneert Hassan niet: ze volgt haar hart. En haar hart zegt dat ze het gewoon moet proberen, want ze voelt zich fit en sterk.
Gekkenwerk
Atletenmanager Jos Hermens kent de geboren Ethiopische hardloper inmiddels aardig goed. Hij begeleidt haar met zijn bedrijf Global Sports Communication en weet: "Dit is typisch Sifan. Wat hem betreft is Hassans driedubbele missie ook geen gekkenwerk, zo vertelt hij aan de NOS.
Concurrentie
Hermens verklapt dat Hassan echt niet plots hier in Tokio heeft verzonnen dat ze op 3 afstanden voor goud wil gaan. Ze heeft zich al langere tijd voorbereid op de Japanse hitte. Hij haalt een voorbeeld aan, daags na een wedstrijd in Monaco. "Ze heeft 1 dag later heel hard getraind, een 10 kilometer gekopieerd, met tempoversnellingen. Dat ging heel goed. Ze kan goed met warmte omgaan, heeft in de klimaatkamer op Papendal gezeten, op hoogte getraind.: Kortom: "Ze is klaar voor een bijzondere missie."
)
)
)
)
)
)
)
)