)
)
)
)
)
)
Trainen is prima, een wedstrijdje schaatsen geeft ook een kick, zeker als het plakken oplevert. Maar die uurtjes en minuutjes vlak voordat het startschot klinkt? Da's een hel, aldus Kai Verbij, die vrijdagochtend meedoet aan de olympische 1.000 meter. Check hier onze preview!
Verbij vertelt aan de Telegraaf hoe hij zich voelt en voorbereidt op wedstrijden. "Naar zo’n belangrijke race toe ben ik geen gelukkig mens", erkent hij. "Sterker nog, dan ben ik vaak zelfs doodongelukkig.""
Lol
Kennelijk gieren de zenuwen zo heftig door zijn lijf en slaan zijn hersenen zo op tilt, dat hij op dat moment totaal geen lol beleeft aan zijn sport. "Ik vraag me soms af waarom ik dit überhaupt doe. Dat heeft alles te maken met de spanning en druk die erbij komen kijken. Die zijn zo heftig dat ik denk dat een doorsnee mens het niet zou trekken."
Shitmomenten
Daar komt nog bij dat als sprinter een misslag of trage opening wordt afgestraft: er zijn niet nog een dozijn rondjes om het goed te maken.
"Dat is in mentaal opzicht wel een dingetje. Tegelijkertijd is het ook wel heel vet om daarmee te leren omgaan. Als ik terugkijk op de afgelopen jaren, denk ik soms: wow Kai, je hebt al best veel shitmomenten meegemaakt en bent daar toch sterk uitgekomen."
)
)
)
)
)
)
)
)