)
)
)
)
)
)
Het was een genot om op de Olympische Spelen naar de Nederlandse atleten te kijken. Naar die ondeugende Arno Kamminga, naar die baanwielrenners met Arriva-bussen als bovenbenen en natuurlijk naar Sifan Hassan. Naar Sifan, die het onmogelijke deed met een lach op haar gezicht.
Eerst was daar natuurlijk die valpartij, bij de series op de 1500 meter. Maar niet het vallen viel op, juist dat speelse gemak waarmee ze daarna nog als 1e over de eindstreep kwam. Na de race zei ze dat de valpartij haar finale op de 5000 meter niet in gevaar zou brengen. Het was alleen even schrikken.
Hoe Hassan viel en toch won:
Dat de valpartij inderdaad geen invloed had op haar 5000 meterfinale hoeven we niet uit te leggen. Hassan won met een straatlengte voorsprong. Ze besloot ergens op de Olympische Spelen om voor de finale van de 1500 meter én de 10.000 meter te gaan. Dat is uniek, want er is niemand die aanraadt om zoveel kilometers op tempo te maken in zo'n korte tijd.
Hoe Hassan de 5000 meter won:
De 1500 meter was op vrijdag, de 10.000 meter nog geen 24 uur later. Op vrijdag behoorde Hassan ook bij de favorieten, wat uiteindelijk een 3e plek opleverde. Daar was de 28-jarige hartstikke blij mee. En een blije Sifan voor de camera betekent een glimlach bij de mensen thuis, die voor de tv zitten te kijken.
Ten slotte, de zaterdag, de 10 kilometer. Met alle series, halve finales en finales op de andere afstanden in de benen. Maar het maakte Sifan Hassan niet uit: er moest en zal nog 10 kilometer gesprint worden om nóg een medaille binnen te halen. En dat lukte! Voor de 2e keer deze Olympische Spelen werd het goud. Goud voor Sifan Hassan. Onze held.
Hoe Hassan de 10.000 meter won:
De eerste olympiër die op alle 3 die onderdelen een medaille pakt.
)
)
)
)
)
)
)
)