)
)
)
)
)
)
Jutta Leerdam pakte donderdag een zilveren medaille op de 1000 meter. De Nederlandse schaatsster reed geen perfecte race, maar was waarschijnlijk hoe dan ook niet in de buurt gekomen van de winnende tijd van de Japanse Miho Takagi. De eerste minuten na haar race was ze boos en teleurgesteld, maar bij de bij de NOS kon ze weer lachen. Maar ook huilen.
Het was een beetje een interview met gemixte emoties. "Ik ben achteraf heel blij met zilver. Ook al geloof ik zelf dat ik zonder die misser en zonder die gekke kruising ook goud had kúnnen winnen. Maar ik ben vooral ook trots op die medaille."
Gekke kruising en misser
De kruising met haar Amerikaanse tegenstandster Kimi Goetz was rommelig en leverde Leerdam een bocht later die misser op. "Het was een gekke kruising. Ik riep zelfs nog dat ik eroverheen ging, maar dat ging niet lekker. Het is geen excuus, maar het was wel de oorzaak dat ik er de rest van de rit last van had. Het is niet anders."
Tranen
Toen het ging over de minuten na haar race, waarin ze onder andere contact had met haar vriend Koen Verweij en haar familie, kwamen er toch nog even tranen. "Die komen door van alles. Door de druk ook die er op zo'n Olympische Spelen ligt. Maar ook omdat Koen en mijn familie trots op mij zijn. Dat is heel belangrijk voor mij."
Nog lang geen afscheid
Maar NOS-verslaggever Bert Maalderink zei het terecht: ze neemt nog lang geen afstand en kan nog jaren mee. "Haha, zeker. Ik wil uiteindelijk die gouden plak. Maar dit is voor nu ook prima."
)
)
)
)
)
)
)
)