)
)
)
)
)
)
"Ik ga proberen niet te huilen", zegt Corinne Poulidor, dochter van Raymond, en moeder van geletruidrager Mathieu van der Poel een dag na de fenomenale stunt van haar zoon. "Ik heb zondag al genoeg gehuild."
"Wat schrijft L’Équipe?”, wil Corinne weten van haar man Adrie van der Poel. De ouders van Mathieu zijn uitgenodigd in het Village Départ. De plaats waar Raymond Poulidor tientallen jaren doorbracht, als een meereizend souvenir van de Tour-caravaan. Een dag na de gele trui van hun zoon zijn haar emoties weer onder controle.
Mix van vreugde en verdriet
"Die zege van Mathieu zorgde voor een mix van vreugde en verdriet. Eerst was ik heel blij, daarna verdrietig omdat mijn vader er niet bij kon zijn. Dan wéér blijdschap, dan weer nostalgie. Het ging heel de tijd heen en weer.”
Kijkt geen koers
Dat ligt aan haar natuur. Ze is emotioneel, net zoals haar vader wanneer die over zijn kleinzoons sprak. De koers zelf laat ze vaak links liggen. "Ik kan niet naar de tv kijken op dat moment. Daar ben ik te nerveus voor. Het doet te veel met me.”
'Ik wil Mathieu zien'
Begrijpelijk. Haar zoon beoefent een sport waar elke dag wel iemand met 60 kilometer per uur tegen het asfalt gaat. Gelukkig is er de start, die wil ze wel graag zien. Alleen is het lastig een goed plaatsje te vinden. Nergens is er nog een plekje vrij, dus loopt Corinne honderd meter verder. "Niet te ver, Corinne!”, roept Adrie. Waarop ze reageert: "Maar ik zie hier niks, Adrie. Ik wil Mathieu zien”
Uiteindelijk vinden ze toch een plekje. Wanneer het startschot wordt gegeven, sluit ook vriendin Roxanne aan. Ze pakt haar telefoon om de eerste meters van Van der Poel te filmen en schreeuwt: "Komaan Mat!” Nadat het peloton is gepasseerd, schudt ze met haar handen. "Ik heb echt kippenvel, jongen!”
'Dit raakt me zo'
Corinne staat vlak naast haar en geniet in stilte. "Dit was echt Mathieu zijn doel. De gele trui pakken voor zijn opa. Dit raakt me zo.”
)
)
)
)
)
)
)
)