)
)
)
)
)
)
Waar het Nederlands elftal vooral op de wereldtitel mikt en het Nederlandse publiek van eindtoernooien graag een voetbalfeest maakt, stapt Servië anders op een WK af. "Om eerlijk te zijn, beschouwen wij het alsof we richting een oorlog gaan", zegt aanvoerder Dusan Tadic in het AD.
"Dat heeft met generaties te maken, maar ook dat het vrijwel elke selectiespeler niet is komen aanwaaien. Sterker nog, op het zware pad hiernaartoe hebben sommigen meerdere malen overwogen te stoppen. Daar zit dat ook in. Dat neemt niet weg dat we het allemaal een prachtige ervaring vinden op het allerhoogste podium, waar iedereen wil spelen omdat de hele wereld kijkt. Maar om te winnen, gaan wij net een stukje verder. Dat is die overlevingsdrang, die Zuid-Amerikanen of Afrikanen die weinig luxe hebben gekend, volgens mij ook hebben."
'Druk in het voetbal? Stelt niets voor'
Voor Serviërs ligt de Kosovo-oorlog van de jaren-90 nog steeds als een deken over de persoonlijkheden heen. Voor Ajacied Tadic zelfs letterlijk, want hij maakte als 1 van de weinige huidige selectiespelers de oorlog mee. "Mensen hebben het over druk in voetbal, maar die voel ik amper. Het stelt namelijk niets voor bij de druk die komt kijken als je leven in gevaar is. Nu voel ik me vooral vereerd en wil ik genieten van een geweldige wedstrijd tegen een topland."
Bommen horen vallen
Begrijpelijke woorden van iemand die als kind keer op keer de schuilkelder indook als het luchtalarm afging. "Het was een verschrikkelijke ervaring", blikt hij terug op de zwartste bladzijde in zijn leven, door Sander Zeldenrijk ook opgetekend in het onlangs verschenen boek 'Tadic, ultieme prof'. "Ik was 10 jaar oud. Het is lang geleden. Ik herinner me niet alles, maar wel bepaalde dingen. Dat de vliegtuigen om de haverklap langs vlogen en de bommen vlakbij vielen. Ik kon ze horen. Dan verschool ik me beneden. We moesten wel vluchten. Je weet nooit waar ze precies vallen."
)
)
)
)
)
)
)
)