)
)
)
)
)
)
Een golf van piepjonge vrouwelijke tennistoppers overspoelt de WTA. Emma Raducanu won het US Open 2021 op haar 18de, Iga Swiatek Roland Garros 2019 op haar 19de, Bianca Andreescu het US Open 2019 op haar 19de. En er waren ook nog finaleplaatsen op de grandslams voor tieners Leylah Fernandez en Markéta Vondroušová, terwijl de pas 17-jarige Cory Gauff al 19de staat op de WTA-ranking. Wie weet heeft Nederland ook zo'n 'next gen'-topper in huis: Anouk Koevermans. In gesprek met Sportnieuws.nl stelt de 17-jarige dochter van oud-prof Mark Koevermans zich voor.
Door: Marcel Roes
Anouk staat nog echt aan het begin van haar carrière en heeft nog maar weinig internationale ervaring. Eerst maakte ze de havo af. Nu dat papiertje binnen is, kan de schooltas definitief in de hoek om ingeruild te worden voor de tennistas. De inwoonster van Berkel en Rodenrijs was Nederlands kampioene in de categorie tot en met 12 en tot en met 16 jaar.
Je komt uit een topsportfamilie. Wat weet je van de tenniscarrière van je vader Mark?
"Mijn vader heeft me natuurlijk redelijk wat verhalen verteld. Hoe het leven als prof is, wat je allemaal moet doen en laten. Ik weet dat zijn beste ranking 37ste was. En dat hij redelijk vroeg is gestopt. Dat hing samen met de geboorte van mijn broer Guus, toen vond hij het wel mooi geweest. Guus is gaan tennissen door onze vader. Ik ging een keer met hem mee en ik was direct gegrepen."
Tegenwoordig is je vader de algemeen directeur van Feyenoord. Onlangs werden bij jullie thuis de ruiten ingegooid en graffiti gespoten, vermoedelijk door hooligans die tegen de komst van een nieuw stadion zijn. Hoe was dat voor jou?
"Dat komt wel even binnen. Ik was toen in het buitenland, maar ik heb veel berichten gehad. Mijn moeder belde meteen. Gelukkig zijn mijn ouders niet heel bang aangelegd. Ze kunnen het wel oplossen, ook kwam de politie erbij, ik ben blij dat ik niet thuis was. Gelukkig is er niemand gewond geraakt, dat is het belangrijkste. Het is ook gek om door Feyenoord-fans aangevallen te worden. Ik ben een echte Feyenoorder en probeer zoveel mogelijk wedstrijden te kijken."
Als je nog wat meer in de picture komt, zullen sportjournalisten je vast telkens vergelijken met Kiki Bertens. De hoop is natuurlijk dat 'de nieuwe Kiki' opstaat. Je hebt ook wel wat overeenkomsten met haar. Je werkt samen met haar voormalige trainers: Martin van der Brugghen en Raemon Sluiter. En je bent net als haar vaak te vinden op ATV Berkenrode in Berkel en Rodenrijs. Wat betekent Bertens voor jou?
"Klopt, Kiki en ik hebben beide onze jeugdopleiding bij Martin gedaan, ik zit nog steeds bij hem. Daardoor zijn er wel wat gelijkenissen qua techniek. Ik denk dat Kiki en ik redelijk aanvallende speelsters zijn, al wil ik natuurlijk vooral mijn eigen stijl ontwikkelen. Met Kiki heb ik een keer getraind op het NTC in Amstelveen en dat was echt gaaf. Trainen met de beste tennisster van Nederland, da's natuurlijk heel mooi om mee te maken."
Bertens was op de tennisbaan emotioneel, had vaak opbeurende woorden nodig van Sluiter, huilde soms zelfs. Ben jij meer een koele kikker?
"Ik ben best een emotionele speelster, maar we zijn ermee bezig om mijn gedrag rustiger te maken, zodat ik meer overzicht heb. Maar het gaat vooral om positieve emoties. Ik ben best aanwezig, moedig mezelf aan, pep mezelf op. Ik denk niet dat ik snel in tranen zal uitbarsten op de baan, tenzij ik echt pijn heb. Ik ben erg fanatiek, verliezen is het ergste wat er is. Als ik gebaren maak of wat roep, dan komt het daarvandaan."
Welke ondergrond past het best bij je?
"Ik vind gravel en hardcourt allebei prima, maar als ik moet kiezen, dan gravel. Ik ben opgeleid op gravel. We hebben sinds een jaar of 3 hardcourtbanen binnen liggen, daar trainen we in de winter op, en in de zomer op gravel."
In een recent interview met het AD zei je: 'Ik wil nr 1 van de wereld worden'. Zo horen we het graag! Maar heb je er een bepaald plan voor, of weet je al op welke gebieden je het verschil denkt te kunnen gaan maken?
"Ik weet dat ik op dit moment niet het vereiste niveau heb, maar dat is een kwestie van veel wedstrijden spelen, trainen en ontwikkelen. Ik wil me onderscheiden qua variatie in slagen. Ik ben 1,80 meter, heb veel power en wil met kracht spelen. Ik hou ervan om de tegenstander onder druk te zetten en veel winners te slaan. Zoals Aryna Sabalenka [nummer 2 op de WTA-ranking]. Maar de grootste progressie kan ik halen qua fitheid. Dat ik dan urenlang op de baan kan staan, zonder vermoeid te raken. En op mentaal gebied kan het nog een stuk beter."
Er zijn veel tieners doorgebroken de laatste tijd. Iga Swiatek, Cori Gauff, Emma Raducanu en Lelyah Fernandez zijn voor hun 20e al wereldtoppers. Kunnen we je naam ook alvast opschrijven?
"Wat zij doen is wel inspirerend, maar het is niet realistisch voor mij om daar heel snel tussen te staan. Ik heb eerst mijn school afgemaakt. Zij zijn er heel jong vol voor gegaan. Maar over een paar jaar maakt dat niet meer uit, als we dan op dezelfde plek staan. Ik streef naar wat zij kunnen, maar heldinnen heb ik sowieso niet echt. Dan spiegel ik me eerder aan mannelijke spelers, zoals Roger Federer en Alexander Zverev, daar kijk ik wel naar op."
Op dit moment speel je in Monastir, Tunesië, bij een ITF-toernooi, een categorie onder de WTA. Hoe zijn de omstandigheden daar, in de kelder van het proftennis?
"Monastir organiseert 50 weken per jaar een toernooi en je kunt je elke week inschrijven. Ik doe 3 weken op rij mee en ga dan terug naar Nederland, om te verbeteren wat hier niet goed ging. In de kwalificatiepartijen doe je alles zelf. Er is geen umpire en je moet zelf de ballen oprapen. In het hoofdtoernooi is er wel een umpire, maar nog steeds geen ballenkinderen. In de kwalificatie moeten spelers dus zelf uitvechten of een bal in of uit was. En we spelen op hardcourt, dan zijn er geen afdrukken te zien. Dus ja, soms komen spelers met een foute call, dat moet je dan maar laten gaan."
We gaan even een potje negatief doen. Stel dat het de komende jaren erg moeizaam gaat. Hoe lang geef je jezelf de tijd om een echte profcarrière op te bouwen?
"Ik ben net klaar met school en kan nu eindelijk fulltime gaan tennissen. In 2022 ga ik zoveel mogelijk toernooien spelen en zoveel mogelijk punten halen. Als dat niet lukt kijken we dan wel verder. Er zijn genoeg speelsters die dit 2 of 3 jaar doen en dan pas doorbreken. Als ik over 3 jaar nog steeds dit soort toernooien speel en niet veel progressie maak, dan is het logisch om een ander plan te maken, bijvoorbeeld studeren."
"Voorlopig wil ik er echt helemaal voor gaan en is dat het enige doel wat ik heb nu. Ik heb een sponsor en dat maakt het allemaal wat makkelijker. Tennis is een dure sport, je moet de vliegtickets en hotelkosten zelf betalen. Pas als je in de top 200 staat is het winstgevend, anders draai je alleen maar verlies."
)
)
)
)
)
)
)
)