Douglas Franco Teixeira heeft een bijzondere weg afgelegd sinds het einde van zijn professionele carrière. Hoewel hij op de velden van de Bundesliga hoopte te schitteren, is zijn leven nu vooral gericht op plezier in het voetbal, het ontwikkelen van jong talent en het helpen van asielzoekers via de sport. "Door het voetbal zijn ze niet zo alleen en leren ze hoe we hier in Nederland met elkaar omgaan."
Na een vervelende periode met een volgens hem 'onterecht lange' dopingschorsing bij Sporting CP kwam Douglas zonder club te zitten. Totdat Go Ahead Eagles-trainer Kees van Wonderen hem de kans gaf om zich bij de toenmalig eerstedivisionist te bewijzen. "Ik kon er een contract tekenen en zou daar ook een goede kans hebben op een basisplek", blikt Douglas terug in gesprek met Sportnieuws.nl. Toch koos hij voor een andere uitdaging toen Würzburger Kickers zich meldde.
Geluk voor Sam Beukema
De hogere financiën en het sportieve perspectief in Duitsland trokken hem over de streep. "Ik dacht: als we het goed doen, gaan we naar de Bundesliga, maar dat viel tegen. Achteraf was het niet zo’n goede keuze", vervolgt Douglas, die uiteindelijk Sam Beukema zijn plek in zag nemen bij Go Ahead. "Als ik was gebleven in Deventer had die jongen misschien nooit gespeeld bij Bologna", vertelt De Braziliaanse-Nederlander lachend.
Van profvoetbal naar amateurs
Na zijn Duitse avontuur maakte Douglas een opvallende keuze: hij ging spelen op het achtste niveau van Nederland. Hij voelt zich niet te groot voor derdeklasser Barbaros. "Ik ben daarin heel simpel. Ik hou van voetbal, heb plezier en wil winnen. Ik voel me niet zo groot als veel oud-spelers, die niet meer bij een amateur voetballen omdat ze het niveau te laag vinden. We zijn allemaal begonnen als amateur, dus doe gewoon normaal."
Werken met asielzoekers
Naast amateurvoetballer is Douglas actief als assistent-trainer bij de FC Twente/Heracles Academie. Hier helpt hij jonge talenten zich te ontwikkelen, maar misschien nog wel waardevoller is zijn werk met een voetbalteam bestaande uit asielzoekers. "Het is altijd puzzelen met hoeveel spelers we zijn, maar het is mooi. Door het voetbal zijn ze niet zo alleen en leren ze hoe we hier in Nederland met elkaar omgaan."
Communicatie is hierbij cruciaal. Douglas legt uit dat dit niet alleen in het Engels, maar ook in het Nederlands gebeurt. "Dan leren ze dat meteen ook een beetje." Het trainen begint met eenvoudige oefeningen, zoals balcontrole en teamwork. "Het mooie is dat twee jongens zelfs bij het regioteam van FC Twente trainen, die zijn écht goed", zegt Douglas vol trots.
'Voetbal is mijn leven'
Voor Douglas is het duidelijk: voetbal blijft het hart van zijn bestaan. "Voetbal is mijn leven. Als het aan mij ligt, dan ben ik 24 uur bij het voetbal. Ik wil liever op een voetbalveld staan dan ergens anders." Hoewel hij zijn familie altijd op de eerste plaats zet, staat zijn weken volledig in het teken van voetbal. "Van maandag tot en met zaterdag is het bij mij alleen maar voetbal en daar hou ik van."
,fit(480:))