)
)
)
)
)
)
,fit(940:))
Voormalig FC Twente-kampioen Douglas Franco Teixeira kijkt met warme gevoelens terug op zijn tijd bij de Enschedese club. In een openhartig gesprek deelt de oud-verdediger zijn mooiste momenten, het uitdagende begin in Nederland en herinneringen aan zijn jeugd in Brazilië. "Het kampioenschap met FC Twente was natuurlijk geweldig, maar de beker vond ik specialer", vertelt Douglas tegen Sportnieuws.nl.
Douglas groeide op in Florianópolis, in het zuiden van Brazilië. Zijn jeugd speelt zich af in een soort favela, waar kansen om profvoetballer te worden schaars waren. "Ik wilde heel graag profvoetballer worden, maar ik wist niet hoe. Toen ik veertien was, werkte ik in de supermarkt van mijn vader. Ik dacht dat ik ook gewoon een carrière zou hebben zoals hij, in de supermarkt", deelt de inmiddels 37-jarige oud-prof.
)
Die droom werd uiteindelijk tóch werkelijkheid door één telefoontje van zijn neef. "Hij belde en zei: 'Ik heb een club voor jou, wil je een testwedstrijd spelen?'. Natuurlijk zei ik ja. Vanaf dat moment ben ik nooit meer definitief teruggekomen in Florianópolis. Ik voetbalde vijf jaar bij Joinville. Het was een prachtige tijd, vooral door hoe we daar leefden. We waren elke dag samen, leefden op straat, die tijd mis ik soms wel."
De worsteling in Nederland
Na één goed seizoen in de Braziliaanse competitie kwam FC Twente op zijn pad. Douglas moest wennen aan de Nederlandse cultuur en vooral aan eenzaamheid. "De eerste drie, vier maanden waren écht zwaar. Op de club was alles leuk, maar daarna ga je naar huis en ben je helemaal alleen. Je spreekt de taal niet, kunt niets verstaan op televisie. Dat voelt gewoon heel alleen."
Maar Douglas hield vol en voelde zich steeds meer thuis. "De club en de jongens hebben mij zó thuis laten voelen in Nederland. Het was altijd liefde. Natuurlijk mis ik Brazilië nog wel, maar niet zoveel als vroeger, omdat ik hier vrienden heb, een Nederlandse vrouw en drie dochters", gaat de boomlange Braziliaanse-Nederlander verder.
)
Bekerwinst of kampioenschap?
Het absolute hoogtepunt van Douglas’ carrière? Zonder twijfel de bekerfinale van 2011 tegen Ajax. "De beker is altijd speciaal, vooral de finale. We kwamen 2-0 achter en draaiden het om naar 3-2. Dat was voor mij het mooiste moment. Die wedstrijd kijk ik vaak terug op YouTube. Het kampioenschap was natuurlijk ook geweldig, maar dat is iets waar je de hele tijd naartoe leeft. De beker vond ik specialer."
De inmiddels amateurvoetballer bij derdeklasser Barbaros speelde met FC Twente tegen grote tegenstanders, maar één wedstrijd blijft hem bij als mentaal en fysiek zwaar: Arsenal in de play-offs van de Champions League. "We kwamen niet aan de bal. Het was verschrikkelijk moeilijk. We liepen gewoon 45 minuten alleen maar achter de bal aan. Pfoe… Wij kwamen in de rust en we waren zó moe. Iedereen was gewoon stil van de vermoeidheid. We konden gewoon niet praten", lacht Douglas.
Over zijn beste teamgenoot hoeft Douglas niet lang na te denken: Bryan Ruiz. "Vooral aan de bal was hij geweldig. Hij deed altijd iets wat je nooit verwacht. Hij was creatief en uniek. Toen ik met hem speelde bij Sporting CP, moesten we afwerken, maar Bryan bleef ook daar bijzondere dingen doen zoals dubbele kaatsen. Alleen begrepen sommige teamgenoten dat niet. Onze trainer zei toen: 'Bryan, hij gaat dat nooit begrijpen, laat maar zitten.' Dat zegt genoeg over hoe slim en technisch Bryan was."
)
Het talent van Erik ten Hag
Douglas blikt terug op zijn samenwerking met drie trainers: Fred Rutten, Erik ten Hag en Kees van Wonderen. Vooral Ten Hag maakte toen al indruk. "Ik zag gelijk dat hij een grote trainer zou worden. Hij was enorm veel bezig met de jonge jongens zoals Eljero Elia, Marko Arnautovic, Wout Brama en met mij. Van Erik moesten wij twee keer per dag trainen. Wij vonden één keer wel genoeg, maar het heeft ons allemaal laten doorbreken. Na zes maanden stonden wij allemaal in het eerste elftal. Zijn plan werkte."
)
Geen tweede kans van FC Twente
De voormalig Oranje-bankzitter kwam na buitenlandse avonturen bij Dynamo Moskou, Trabzonspor en Sporting CP zonder club te zitten. De roep van FC Twente-supporters was groot: Douglas moest terug naar zijn cluppie. Het kwam het er nooit van. "FC Twente was net stabiel en was bang dat mijn fysieke staat chaos zou brengen. Natuurlijk vond ik dat lastig, want ik dacht ook: ik heb zoveel voor de club gedaan, laat mij nog een keer tekenen. Achteraf ben ik blij. Nu herinneren mensen zich die mooie jaren. Het is goed zo."
De Braziliaan sluit af met een duidelijke conclusie: zijn tijd bij FC Twente was de gouden periode van zijn carrière. "We hebben prijzen gewonnen: het kampioenschap, de KNVB Beker en twee keer de Johan Cruijff Schaal. Europa League en Champions League gespeeld. Dat was fantastisch. Het was mijn mooiste tijd als voetballer."
)
)
)
)
)
)
)