)
)
)
)
)
&format=webp)
Drie keer werd het Nederlands elftal tweede op een WK voetbal. De nodige spelers zijn daar nog altijd goed ziek van en dat blijkt ook wel als gevraagd wordt naar hun zilveren medailles.
Bij Rondo zaten met Willem van Hanegem, Rafael van der Vaart, Khalid Boulahrouz en André Ooijer vier WK-finalisten aan tafel. Geen van allen konden ze duidelijk vertellen waar ze het eremetaal voor de tweede plek hebben opgeborgen. "Ik denk in de kluis", is het eerlijke antwoord van Ooijer. "Misschien heeft een van je exen 'm meegenomen?", lacht Van der Vaart.
)
Kwijt
Van der Vaart heeft de originele medaille sowieso niet meer in huis. "Ik was 'm al heel snel kwijt. Dat had overigens niks met de vrouwen te maken. Later heb ik een replica gehad." Ook Van Hanegem heeft geen idee waar het stukje eremetaal nu is. "Voor mij is het ook nooit echt waardevol geweest."
"Het is niet dat je denkt 'die leg ik daar even neer'. Mooi is het niet", vervolgt De Kromme. Ooijer is het daarmee eens. "Je hangt 'm niet ergens trots op bijvoorbeeld."
)
)
Wel of niet mooi?
Van der Vaart ziet dat net anders. "Het is ergens wel iets moois. Je wordt niet zomaar tweede op een WK. Je mag best trots aan je kinderen uitleggen dat je bijna wereldkampioen bent geworden. Er was één team een beetje beter. Ik vond Spanje beter dan ons, dan heb je er wat meer vrede mee." Ooijer denkt daar het zijne van: "Schei uit man, je wil toch winnen?"
Repeterend
Van een zilveren medaille kan misschien nog begrepen worden dat die snel ergens opgeborgen wordt, maar een gouden medaille raak je niet zomaar kwijt, toch? Schaatser Mark Tuitert presteerde het, tot verbazing van de mensen om hem heen.
)
)
)
)
)
)