)
)
)
)
)
,fit(1200:)&format=webp)
Lito Anker maakte in zijn leven héél veel mee en moest keihard werken om te komen waar hij nu is. Na twee bijna-doodervaringen staat de 29-jarige Arnhemmer komende maandag op de WK para-atletiek. "Er is voor en door mij gevochten. Ik overleefde het, als door een wonder."
Anker werd geboren met verkorte benen, zonder scheenbenen en knieschijven. Zijn biologische ouders in Brazilië stonden hem direct af aan een weeshuis. Na enkele maanden kwam daar een Nederlands echtpaar om hem te adopteren. Dat ging zeker niet zonder problemen.
Anker zegt tegen De Telegraaf: "Door hartproblemen kregen zij in het ziekenhuis in Nederland al snel te horen dat ze afscheid moesten nemen. Er is voor en door mij gevochten. Ik overleefde het, als door een wonder."
Zijn jeugdvrienden in Arnhem zullen hem kennen als Carlos Anker, hij veranderde later zijn voornaam in Lito. Als jonge Carlos voelde hij zich vaak anders, onbegrepen, eenzaam, gefrustreerd en woedend. Hij had dan ook goed door dat hij een handicap had en 'anders was dan de rest'. Anker had beenbeugels om en worstelde regelmatig met de vraag 'wie ben ik?'.
Anker begon als G-voetballer, maar zag al snel dat hij de inzichten die hij had niet kon uitvoeren. Hij stapte over naar het tennissen. "In korte tijd wist ik mezelf op te werken richting Jong Oranje en op mijn vijftiende speelde ik mijn eerste WK voor junioren. Een jaar daarna deed ik in Zuid Korea mee aan het wereldkampioenschap Onder 18 voor landenteams, met toen ook nog Diede de Groot. Mijn doel was om de Paralympische Spelen te halen en de allerbeste te worden."
Ondertussen was Anker nog altijd bezig met zijn zoektocht naar zichzelf. Als 18-jarige puber liep hij weg van de problemen, blikt hij zelf terug. Onbedoeld zorgde die periode voor zijn tweede bijna-doodervaring. Hij werd met een vriend van hem meegevraagd naar een afterparty.
"Het was al 11 uur ’s ochtends toen ik een flesje Fanta zag staan en daarvan dronk. Maar het smaakte anders. Toen ik het vroeg, bleek de harddrug GHB er in te zitten. Ik had een veel te grote hoeveelheid gedronken, na enige tijd keek ik mijn beste vriend aan en zei ’ik ga dood’. Ik ging knock-out, raakte in coma. In combinatie met de hoeveelheid alcohol die ik had gedronken en de xtc-pilletjes, was het wetenschappelijk niet mogelijk dat ik zou overleven, maar ik overleefde... Weer!"
Anker dacht daarna: 'Als ik wel was doodgegaan, hoe zou ik dan worden herinnerd?' Het werd het beste moment van zijn leven. Hij kwam erachter dat hij wél met een doel op deze aarde was en vond zichzelf ook terug in de kerk.
Anker werd een uitstekende para-tennisser en speelde op de Paralympische Spelen van 2021 in Tokio, waar hij de kwartfinale in het dubbelspel. Maar Anker wist zelf dat de top tien van de wereld niet haalbaar was voor hem én had al kennis gemaakt met een andere sport: wheelen, of rolstoelracen.
Hij doet op het WK in New Delhi mee aan de 400, 800, 1500 meter en de nieuwe universal relay van 4x100 meter. "We zijn het eerste team namens Nederland dat mee gaat doen. Dat doe ik samen met een slechtziende atleet, een sporter met een amputatie en een spastische atleet. Dat gaat heel tof worden."
)
)
)
)
)