De negende en laatste dag van het WK atletiek in Tokio liep iets anders dan verwacht. Door de barre weersomstandigheden ontstond er flinke chaos.
Een beetje regen kan geen kwaad, maar op zondag ging het in Tokio letterlijk van de regen in de drup. Het kwam met bakken uit de hemel, waardoor het lange tijd stil lag bij het discuswerpen bij de mannen. Ook het hoogspringen bij de vrouwen liep vertraging op.
Geen ideale situatie dus. De regen leverde niet alleen flinke vertragingen op, maar ook moeilijkheden voor de discuswerpers. Meerdere atleten vielen om vanwege de kletsnatte ondergrond. Met man en macht werd nog geprobeerd om het droog te maken voor de atleten, maar het was dweilen met de kraan open, aangezien het door bleef regenen.
Ongekend
NOS-commentator Leon Haan keek zijn ogen uit door de ontstane situatie. "Ik heb dit nog nooit meegemaakt", zo vertelde hij. "Ik volg de atletiek al dertig jaar. De eerste keer was in 1995 bij het WK in Göteborg."
Chaos en succes
De slotdag kende dus de nodige chaos, maar ook het nodige succes voor TeamNL. De Nederlandse estafettevrouwen hebben op zondag namelijk brons gepakt op de 4x400 meter. Femke Bol, Lieke Klaver, Eveline Saalberg en Lisanne de Witte eindigden achter de Verenigde Staten en Jamaica. Ook de Nederlandse topsprinters veroverden verrassend het brons op de 4x100 meter.
Daarmee kwam voor TeamNL het totaal aantal medailles op zes. Vroeg in het toernooi werd er al twee keer zilver gewonnen: eerst door Omalla, Klaver, Phijffers en Bol op de 4x400 meter gemengde estafette, en daarna door Jorinde van Klinken, die geschiedenis schreef als eerste Nederlandse vrouw met een medaille in het discuswerpen.
Op vrijdag won Femke Bol de felbegeerde gouden medaille. In de finale van de 400 meter horden was de 25-jarige atlete duidelijk de beste: ze liep met overmacht naar een tijd van 51,54 seconden, een van haar snelste races ooit.
Op zaterdag haalde Jessica Schilder verrassend een medaille. Vijf pogingen lang leek ze geen kans te maken bij het kogelstoten, maar met een geweldige laatste worp veroverde ze toch nog goud. Daarmee schreef ze geschiedenis: het was de eerste wereldtitel ooit voor Nederland in het kogelstoten.
Hiermee werden dus zes medailles in de wacht gesleept, wat voor Nederland een vierde plek op de medaillespiegel opleverde.
)