)
)
)
)
)
,fit(1200:))
Topatlete Lieke Klaver wist eigenlijk meteen na haar mislukte 400 meter op de Olympische Spelen in Parijs afgelopen zomer 'dat er nog wel meer mooie dingen zouden gaan komen'. Toch had ze ook wel echt last van een gebroken hart, zo geeft ze ruiterlijk toe.
Inmiddels lijkt die warschuwing in de halve finale in Parijs en de vervolgens mislukte race lang geleden. Ze zette het met de Nederlandse vrouwen later alweer recht met zilver op de estafette. In maart 2025 volgde haar hoogtepunt door Europees kampioen te worden op de 400 meter in Apeldoorn, haar eerste gouden individuele medaille. Maar die ene avond in Parijs deed echt heel veel pijn, zo geeft ze toe aan het Jeugdjournaal.
)
25 maart 2025, 22:48
Lieke Klaver kent sportief een geweldig jaar, maar er gebeurt ook het nodige buiten de atletiekbaan. De topatlete is bezig aan een bijzondere en drukke fase in haar leven. Haar huis ondergaat een metamorfose en dat gebeurt niet zonder spanning bij de Europees kampioene.
Handshake met Femke Bol
Een aantal kinderen stelt de 26-jarige Klaver ontwapenende vragen. Zo gaat één vraag over of ze een speciale handshake heeft met Femke Bol, haar goede vriendin en collega-atlete. "Nee, maar dat zouden we wel moeten doen", is ze enthousiast over het idee. Het enige dat ze wel doet met Bol en de andere Nederlandse vrouwen, is hun armen in de lucht steken als ze in het stadion worden onthaald. "Maar ik zal eens aan haar (Bol, red.) vragen. Misschien moeten we even een handshake bedenken. Goed idee."
)
8 april 2025, 09:14
Femke Bol deed in het voorjaar een stapje terug, maar kijkt alweer volop uit naar de komende maanden. Zo kan ze niet wachten om naar een bijzonder toernooi te gaan, die voor haar op een plek met 'veel herinneringen' is.
'Ik had een gebroken hart'
Maar als de vraag voorbij komt wat ze doet na een race als ze verloren heeft, komt het gesprek toch weer op die mislukte halve finale in Parijs. "Het ging heel slecht die dag. Ik heb gehuild. Ik wist: hierna gaan nog meer mooie dingen komen. Ik mag even verdrietig zijn. Ik ga slapen, want het was hartstikke laat, maar de volgende dag zijn we er weer. Ik had wel een gebroken hart en ik was een beetje misselijk omdat ik me niet vrolijk voelde."
'Zie je'
Die zilveren medaille met de vrouwen op de estafette maakte die zure nasmaak weer zoet. "Toen dacht ik: zie je, ik was verdrietig, maar er waren nog meer mooie dingen. Dus ik geef niet op." In 2025 kijkt ze uit naar de WK atletiek in september. "Daar heb ik heel veel zin in. Ik jaag dan weer op die finaleplek en de strijd om de medailles. Met een handshake? Ja wie weet, daar gaan we voor", sluit ze toch nog lachend af.
)
)
)
)
)
)