'Dan zit je daar als een lulletje': 'emotionele' Oranje-volleybalster openhartig over haar 'pijnlijke' Olympische Spelen
i

Laura Dijkema bekijkt de wedstrijd vanaf de tribune. © Eurosport

'Dan zit je daar als een lulletje': 'emotionele' Oranje-volleybalster openhartig over haar 'pijnlijke' Olympische Spelen

20:00, 20-08-2024 / Laatste Update: 11:10, 12-09-2024

De Olympische Spelen in Parijs verliepen voor de Nederlandse volleybalsters bepaald net zoals gewild. Zeker voor boegbeeld Laura Dijkema werd het niet waar ze vooraf op had gehoopt.

De 34-jarige Dijkema is sinds 2010 goed voor honderden interlands voor Oranje en op de Spelen van 2016 in Rio was ze een belangrijk onderdeel van het team dat vierde werd. Een tweede olympiade als volleybalster bleek er voor de speelster van het Amerikaanse LOVB Omaha echter niet in te zitten, zo kreeg ze kort voor het evenement in Parijs te horen.

"Ik sprak voor we met het Nederlands team naar Amerika gingen (in juli, voor de Volleyball Cup, red.) met de bondscoach en hij zei dat ik me, omdat ik mijn pink had gebroken, niet in het team had kunnen vechten en hij twee andere meiden mee zou nemen", zo vertelt Dijkema in de Over de Top-podcast die ze maakt met voormalig collega's Robin de Kruijf (33), Maret Grothues (35) en Myrthe Schoot (35).

'Best wel emotioneel'

"De bondscoach wilde me er wel bij hebben, zei hij", gaat Dijkema verder. "Dus ik dacht dat ik reserve zou worden, dertiende speelster. Maar toen zei hij dat hij een stafaccreditatie had en dat ik zo gewoon mee kon. Ik dacht 'wow, what the fuck' en zei dat ik daar even over na wilde denken. Hij wilde het liefst dezelfde dag nog antwoord, omdat het persbericht al klaar stond. Dat vond ik wel heel snel en het was ook best wel emotioneel natuurlijk."

"Toen heb ik besloten mee te gaan naar Amerika en daar te kijken hoe het aan zou voelen. Want je bent toch opeens geen echt onderdeel meer van het team. Je gaat niet spelen, dus wat ga je daar dan eigenlijk doen? Toen heb ik daar besloten dat ik liever spijt zou hebben omdat ik wel ben meegegaan, dan dat ik spijt zou hebben omdat ik niet was meegegaan."

'Dat maakte het pijnlijker'

"Ik heb het natuurlijk heel goed voor met die meiden en wil ze heel graag helpen", aldus Dijkema, al jaren één van de uithangborden van het team. "Maar ik moest wel echt mijn eigen ego opzij zetten, het was wel heel lastig. In de media werd meteen gezegd dat ik was toegevoegd aan de staf, maar dat was vooral omdat ik een stafaccreditatie had. Ik had geen rol in die staf. Daar kreeg ik wel heel veel vragen over. Maar ik ben gewoon een speelster, ik heb er nooit om gevraagd om coach te zijn en die ambitie heb ik ook helemaal niet."

"Met die communicatie heb ik heel veel moeite gehad. Ik was daar eigenlijk als tweede reservespeelster, trainde gewoon mee met de groep, maar kreeg de hele tijd die vragen. Dat vond ik wel heel lastig en dat maakte het ook wel pijnlijker. Ik ben gewoon speelster en ga gewoon lekker naar Amerika, ik heb niks met die staf te maken. Dat vond ik lastig."

'Die wedstrijddagen...'

"Op de trainingsdagen ging het eigenlijk gewoon heel goed, dan is alles normaal", vertelt Dijkema desgevraagd over haar ervaring in Parijs. "Tot aan de wedstrijddagen, want dan zit je ineens als lulletje op die tribune. Dat vond ik lastig. En we hebben gewoon drie wedstrijden verloren. We hebben ook niet echt ons niveau gehaald en dan lig je eruit."

Haar voormalige collega's zijn vol bewondering over de spelverdeelster en vinden het knap dat ze haar ego opzij heeft gezet: "Dat hadden er niet veel gekund."

Dijkema zelf weet nog altijd niet wat ze precies van de hele gang van zaken vindt: "Ik ga nu lekker reflecteren op wat er allemaal is gebeurd. Het ging ook allemaal zo snel, ik moest ineens beslissen, ik had geen tijd en het persbericht stond al online. Ik wilde geen egoïst zijn, maar met mijn staat van dienst had ik wel meer verwacht." Daar zijn de anderen het volmondig mee eens.

Spijt?

Op de vraag of ze spijt heeft dat ze is gegaan, antwoordt Dijkema eerst met een knipoog. "Ik heb van heel veel dingen spijt." Om daarna serieus verder te gaan: "Met die meiden was het gewoon heel leuk, dus nee, daar heb ik absoluut geen spijt van. Ik heb echt de waardering gevoeld vanuit de groep. Dat hebben zij heel goed gedaan, dat was echt heel fijn."