Estafettevrouwen beseffen waar ze vandaan komen: 'Ze draaiden Snollebollekes in Stade de France, dat zegt wel wat'
i

Van links naar rechts: dat is waar de estafettevrouwen mee bezig zijn hier (©Getty Images)

Estafettevrouwen beseffen waar ze vandaan komen: 'Ze draaiden Snollebollekes in Stade de France, dat zegt wel wat'

Nick Klaessens • 05:00, 11-08-2024 / Laatste Update: 07:21, 11-08-2024

Met een heet opgediende soep van de mannenestafette vooraf, was de vrouwenfinale van de 4x400 meter estafette het klapstuk van de zaterdagavond in Parijs. Applaus voor deze volgorde, want het was een mooie keuze om de vrouwen voor het laatst te bewaren. Lieke Klaver, Cathelijn Peeters, Lisanne de Witte en Femke Bol maakten er dan ook een waar spektakel van in de finale. "Het is zilver met een gouden randje."

Het was toch merkwaardig dat de spanning voor de vrouwenfinale van de 4x400 meter estafette al een dik uur voor de race begon, want hoe zag de startopstelling eruit? Wat was de volgorde? Ging Femke Bol lopen? We mochten het toch hopen zeg als atletieknatie. Die gezonde gekte is allemaal veroorzaakt door dat stelletje superatleten waar we deze Olympische Spelen van hebben mogen genieten. En het was ook niet zo dat we Eveline Saalberg en Myrte van der Schoot liever niet zagen rennen, want zij hadden ons immers breed lachend naar de finale gebracht. Nee, dit waren de Spelen van TEAM NL, met team in hoofdletters.

Sportnieuws.nl sprak met de in totaal zes estafettevrouwen van TeamNL. Lisanne de Witte: "Ongelofelijk als je bedenkt waar we vandaan komen. Dit had ik acht jaar geleden echt niet bedacht."

Elkaar opjutten

"We hebben deze Spelen met een goed gevoel afgesloten", vertelde Femke Bol na de medailleceremonie in de mixed zone, waar het verdraaid gezellig was. Lieke Klaver vulde aan: "We gaan met drie kleuren medailles naar huis, en we hebben de zilveren voor de mannen weer teruggenomen." Wat konden ze verder vertellen over deze finale?

Femke Bol: "De laatste 100 meter ging ik volle bak. Ik zag dat Team GB en Ierland elkaar aan het opjutten waren. Ik kon wel in baan twee gaan lopen, maar dat zou dom zijn. Beter ging ik wachten, wachten, wachten. En zorgen dat ik erbij zat op 300 meter."
Lieke Klaver: "Ik wilde lopen zoals ik zou hebben gelopen als ik in de individuele finale had gestaan. Ik zag dat ik best wel dicht op die Amerikaanse zat, de grootste concurrent. Daar wilde ik bij in de buurt blijven om de andere meiden de best mogelijke positie te geven."

Zilver met een gouden randje

Lisanne de Witte: "Ik zag dat er wat gebeurde bij Jamaica, maar geen idee wat."
Cathelijn Peeters: "Volgens mij haalden zij elkaar in - ja, ik weet niet - het stokje vloog ineens voor m'n neus. Toen dacht ik: ja, kak. Ze liet een gaatje aan de binnenkant, in een split second dook ik erin. Als zij naar binnen was gegaan, dan had ik een groot probleem gehad. Anders had ik haar aan de kant gebeukt, haha. Gelukkig was dat niet nodig."
Lieke Klaver: "Het was bijna saai om naar Amerika te kijken. Ze liepen zó hard. Maar wij ook, hè: 3.19. Dat is echt heel hard, een Nederlands record. Je zag op het beeldscherm hoe snel de race was, overal stonden records: een Noord-Amerikaans record en vier nationale records. Niet normaal."
Femke Bol: "Amerika is zo sterk. Het is heel knap wat ze doen."
Lieke Klaver: "Daarom: het is zilver met een gouden randje."

Stiekem van gedroomd

Femke Bol: "De estafette is iets compleet anders dan de 400 meter. Zo bijzonder om met deze meiden te lopen, ze geven me zoveel energie. Ik had er heel veel zin in, net zoals ik heel veel zin had in mijn 400 meter horden-finale. En ja, de boosheid over die finale kon ik mooi inzetten op de laatste honderd meter. Inmiddels ben ik ook best wel trots op mijn bronzen medaille."
Myrte van der Schoot: "Drie jaar geleden liepen de meesten van ons in Tokio, terwijl ik net de limiet liep voor de EK onder 18. Ik wist überhaupt niet dat het bestond. En nu sta ik opeens hier met een medaille om mijn nek, dat is wel echt heel bijzonder."
Lisanne de Witte: "Ik denk zo vaak aan dat het al zo lang geleden is dat ik hier aan begon. En dat we ons in 2016 tijdens de EK in Amsterdam opeens plaatsten voor de Spelen. En dat ik dan nu - ácht jaar later - een zilveren medaille om mijn nek heb: dat had ik echt nooit verwacht. Stiekem wel gedroomd. Ik ben blij dat het met deze meisjes gelukt is."

Lieke Klaver: "Toen Lisanne in Berlijn liep in 2018, zaten wij echt aan de tv gekluisterd." 
Femke Bol: "Dat is ook lang geleden trouwens."
Lisanne de Witte: "Oh my god, ja. Zes jaar."
Cathelijn Peeters: "Als je hoort hoe hard het stadion tekeer gaat als Femke wordt genoemd, dat slaat nergens op."
Femke Bol: "Ik vind het wel heel leuk, hoor!" 
Lisanne de Witte: "Na afloop draaiden ze ook dat liedje Van links naar rechts. Dat zegt ook wel wat. Femke zei al dat het lijkt alsof we gewoon thuis de Spelen aan het doen zijn."

Alles over Olympische Spelen in Parijs

Check op onze speciale pagina over de Olympische Spelen al het laatste nieuws vanuit Parijs, het programma van de dag, de medaillespiegel, beluister onze exclusieve podcast met olympisch kampioenen Ellen Hoog & Naomi van As en bekijk onze video's vanuit het TeamNL Huis.