Harrie Lavreysen verliet de Olympische Spelen met drie gouden medailles, maar het had volgens de baanwielrenner zomaar anders kunnen lopen. Op de keirin is het volgens hem een kwestie van geluk én hij schrok van een concurrent.
Namelijk van Matthew Richardson. In de kwalificatie voor de sprintfinale reed de Australische baanwielrenner een wereldrecord, tot grote schrik van Lavreysen. Uiteindelijk was hij toch ietsje sneller.
"Ik was maar drie duizendste sneller dan Richardson op de 200 meter, dus toen was ik wel zenuwachtig", zegt Lavreysen bij de NOS. Hij schoof maandagavond aan bij de Avondetappe voor de Tour de France Femmes, maar het ging natuurlijk ook over zijn succesvolle Olympische Spelen. "Ik dacht er een stukje bovenuit te steken. Vanaf toen wist ik: dit gaat super spannend worden."
12 augustus 2024, 22:37
De bovenbenen van Harrie Lavreysen zijn enorm. Ze hebben een omtrek van 75 centimeter, om precies te zijn. Hij zou met die benen liefst 800 kilo weg kunnen drukken, zo was het verhaal. Daar gaf hij wat opheldering over.
Een uitputtingsslag
Maar dat zijn concurrent zó goed was, betekende voor Lavreysen dat hij moest sparen gedurende de week. Zijn gedachte om zo goed mogelijk beslagen ten ijs te komen tegen Richardson: "Ik moet vanaf nu zo zuinig mogelijk al die ritten door, want dit gaat een uitputtingsslag worden."
Hij analyseerde Richardson door en door in aanloop naar de finale. "Ik kijk enorm veel video's. Van al het toernooi kijken we alle video's terug, hoe hij rijdt. Ik ken al zijn eigenschappen. Richardson is eigenlijk een stuk beter op de eerste zestig meter, maar daarna ben ik beter." Uiteindelijk won hij ook de finale van de Australiër.
12 augustus 2024, 21:25
'Hattrick Harrie' Lavreysen had een duidelijk en bizar doel tijdens de Olympische Spelen in Parijs: drie keer goud. Indrukwekkend genoeg lukte hem dat ook nog. Wat hij daarvoor deed? "Ik heb het juist uit mijn hoofd gezet."
Geen tijd voor een serietje
Tussen de wedstrijden door wilde Lavreysen zoveel mogelijk rust houden. Maar ontspanning houden, dat is lastig. "Na een medaille het succes vooral op de baan te vieren. En als je terug bent in het hotel, toch denken wat er de dag erna moet gebeuren. Een serietje kijken is toch lastig in die week. Je staat toch de hele tijd aan."
Bij de Avondetappe kreeg Lavreysen nog eens de beelden te zien van zijn drie gouden medailles. Hij won de sprint, de teamsprint en de keirin. Met een grote grijns kijkt hij naar de keirin: "Die had ik nog niet terug gezien." Uiteindelijk vond hij die het mooiste, omdat hij die medaille nog niet had én omdat het de derde was. Daarmee was Harries Hattrick compleet.