)
)
)
)
)
&format=webp)
Toptennisser Damir Dzumhur verloor zondag in drie sets van Carlos Alcaraz tijdens de Cincinnati Open. Dat de Bosniër überhaupt terug zou keren op de tennisbaan, had hij een jaar of drie geleden niet verwacht. Toen kreeg hij namelijk de diagnose acute pancreatitis (plotselinge ontsteking van de alvleesklier) en balanceerde op het randje van de dood.
In een uitgebreid, persoonlijk verhaal op de website van ATP Tour vertelt de tennisser openhartig over zijn strijd met de ziekte, die opspeelde in de periode na Roland Garros in 2022. De tennisser omschrijft die periode als "de moeilijkste" uit zijn leven. "Het begon nadat ik mijn eerste kwalificatiewedstrijd tegen Fernando Verdasco in Parijs had verloren. Ik kreeg hevige buikpijn en ging na overleg met een arts naar het ziekenhuis."
)
Intensive care
"Daar kreeg ik de diagnose acute pancreatitis", gaat hij verder. "Ik werd meteen overgebracht naar de intensive care, waar ik zes dagen verbleef. De dagen waren lang, vooral in het begin. De pijn was ondraaglijk. Ik kon alleen slapen als ik sterke pijnstillers kreeg. De nachten leken eindeloos. Het voelde alsof de tijd stilstond."
Artsen hebben hebben volgens de tennisser nooit kunnen achterhalen hoe hij de aandoening heeft opgelopen. "Het gebeurde plotseling, en hoewel dat mogelijk is, is de kans daarop erg klein bij iemand die verder gezond leeft, niet overmatig drinkt of slecht eet", vertelt de tennisser die niet lang voordat hij in het ziekenhuis belandde, vader was geworden.
)
)
Mooiste moment uit leven
Hoe gek het ook klinkt, tijdens de meest vreselijke periode uit zijn leven, maakte de tennisser tegelijkertijd ook een van de "mooiste momenten" uit zijn leven mee. Hij werd namelijk overgeplaatst naar een ziekenhuis in Belgrado, waar hij bezoek mocht ontvangen en zijn zoon weer zag. "De geboorte van Luka was het mooiste moment van mijn leven, maar hem toen in het ziekenhuis weer in mijn armen houden, komt op een goede tweede plaats", vertelt hij.
)
'Blij dat ik nog leefde'
Na ruim twintig dagen werd de tennisser ontslagen uit het ziekenhuis. Hoewel artsen vonden dat zijn herstel voorspoedig verliep, voelde het voor hem alsof het eeuwig duurde. "Ik was elf kilo afgevallen en woog nog maar 55 kilo. Op dat moment dacht ik niet aan tennis. Ik wist niet hoe of óf ik ooit zou terugkeren. Tennissers zijn gewend om zich alleen maar op hun spel en resultaten te richten, maar ik was gewoon blij dat ik nog leefde."
Langzaam begon de tennisser zich op te krabbelen: "In augustus van dat jaar was ik teruggezakt naar plek 243 op de ATP-ranking, maar het belangrijkste was: ik stond weer op de baan. Dat was het begin van wat ik nu mijn "comeback-jaren" noem, waarin ik alles deed om terug te keren naar het niveau dat ik ooit had." Terugkeren in de top 100 van de ATP ranglijst leek voor hem "onhaalbaar", maar inmiddels staat hij op de 56e plek.
)
)
)
)
)