)
)
)
)
)
)
Van alle vechters die een podium kregen bij Hoodfights Amsterdam, dé vechthype van vooral de zomer van 2020, sprong 1 vechter erbovenuit. Op een veldje in Heemskerk vloog straatvechter 'Tarzan' op tegenstander 'Lion' af. Wat volgde, was een minutenlang durend zondags straatgevecht vol met klappen, trappen en combinaties. Hij won, maar wie is deze knokker die zijn bijnaam eer aandoet in zijn manier van voorkomen en vechten?
Sportnieuws.nl sprak met Thian de Vries, de 20-jarige kickbokser uit het Zeeuwse Borssele die de vechtwereld wil veroveren.
Havermout
Zodra het FaceTime-gesprek start, begint Tarzan net aan een volle bak havermout met appels en rozijnen. Hij vraagt vriendelijk of dat erg is en vertelt daarna uitgebreid over zijn online doorbraak op het Instagram-account van @hoodfights.adam. "Ik kende het eerst niet. Een maat van mij begon erover", aldus Tarzan. "Ik dacht gelijk 'fuck it' en stuurde een bericht." Hij kreeg eerst geen reactie en toen dat wel gebeurde, was zijn partij in 2 weken geregeld.
"Daarna heb ik nog in Het Parool gestaan", geeft hij toe dat hij wel van die aandacht houdt. "Het hoort er ook wel bij vind ik. Bij dat Hoodfight-gevecht was journalist Danny Ghosen ook aanwezig. De sfeer daar was sowieso top, maar dat de politie naderhand ook nog kwam, maakte alles een beetje spannender dan het eigenlijk was." Zijn gevecht was dat ook. 'Tarzan' beëindigde het gevecht met een rake hoge trap op de kaak, maar gemakkelijk was de klus niet. "Ik had alles onderschat", ging hij al uitleggend verder. (Lees door na de Instagram-post!)
Een bericht gedeeld door Thian de Vries (@tarzans_story)
Hoodfight
"Ik wilde daar topfit staan, iets moois neerzetten en mijn tegenstander snel KO hebben." De luchtpijp ging alleen eerder leeg. "Na een halve minuut was ik helemaal kapot. Ik zei nog tegen mijn vrienden 'let op, we gaan snel naar huis' maar dat liep even anders." Tegenstander 'Lion' was lichter en had een ander fysiek. "Als een hyped wild beest vloog ik er de 1e ronde in", haalt De Vries op. "Hij incasseerde zó veel. Knietjes op zijn hoofd, trappen... 'ga nou eens neer', dacht ik."
Ruim 4000 man keken live mee op de livestream, maar een eventuele herhaling op straat zit er voor hem niet in. "Daarna ben ik nog serieuzer gaan trainen. Ik kreeg veel reacties en er waren zat boys die me uitdaagden, alleen wil ik in de toekomst voor een bond of organisatie vechten en op die manier de media halen." Dat de Zeeuw serieus met zijn sport bezig is, is een understatement. Zijn vechtershart én bijnaam komen dan ook ergens vandaan.
Bijnaam bij naam
Lachend verslikt hij zich bijna in de havermout, die nagenoeg op is. "Haha, ik ben altijd een beetje anders geweest. Een soort oermens." Toen hij met zijn vrienden op een avond gek deed in een bos, gebeurde het. "Liep ik daar, alleen met mijn zwembroek aan over van alles heen te lopen", haalt hij aan. "Helemaal vies natuurlijk en wij lachen. Dat was mooi." De gelijkenis met de fictieve jungleheld was treffend.
Een gespierd lijf, lange haren, gecontroleerde maar drukke gebaren. Een vriend van hem noemde hem zo en zijn bijnaam en vechters-ID waren geboren. “Coole naam toch? Het is de bedoeling dat zo veel mogelijk mensen die met een paar jaar kennen.” Daarvoor wil hij trainen, trainen en nog eens trainen. (Lees verder na de IG-post!)
Een bericht gedeeld door Thian de Vries (@tarzans_story)
Moeilijk kind, makkelijke pupil
Trainen doet de vechter het liefst 6 dagen per week onder toeziend oog van meervoudig wereldkampioen kickboksen Luc Verheije. "Als kind genoot ik sowieso al van stoeien en vechten. Van de kick, de spanning. Dat paste gewoon bij me. Met mijn pa en vrienden een beetje dollen en zo. Daarbij had ik ook last van ADHD, ik was ook gewoon een stuk onrustiger toen." Nadat hij ouder werd en in de puberteit raakte, werkte zijn impulsiviteit en gedrag hem tegen.
"Toen vocht ik serieus veel en was ik heel geëmotioneerd. School ging mis, ik deed kleine criminele dingen en probeerde drugs uit." Ook zag hij inrichtingen en klinieken van binnen. "Ik had gewoon een uitlaatklep nodig, een soort doel om op te focussen. Dat werd het vechten, maar dan vanuit een sportieve benadering. Hoe harder ik als kickbokser trainde, hoe leuker het werd." Het kicken op spanning en de wil om zichzelf af te peigeren, stamt voort uit zijn jonge, sportieve jeugd.
UFC-droom
"Vanaf mijn 6e heb ik aan atletiek gedaan: speerwerpen, kogelstoten, discuswerpen, al die dingen eigenlijk." Hij denkt even na en stelt dan een soort vraag waarvan alleen hij het antwoord weet. "Ik ben iets van 10 keer Zeeuws kampioen geworden, ofzo? Dat was vet toen, maar nogmaals: ik houd van die aandacht. Dat je kan laten zien waar je voor getraind hebt."
Wel is het uiterste van zijn lichaam vragen zwaar. Het doet hem soms lichamelijk zeer om 'Tarzan' te zijn. "Dat is het offer van het vele trainen. Dat vraag ik van mezelf en mijn trainer vraagt dat ook van mij. Elke dag gassed out gaan. Dat maakt je fysiek moe, maar mentaal heel sterk. Voor mijn droom heb ik graag dagelijks pijntjes over." Eigenlijk is zijn kampioensdroom in tweeën te verdelen.
Legende
"Ik wil kickbokskampioen worden, sowieso, maar vooral UFC halen en mijn naam legendarisch maken. Kickboksen is mooi, alleen ligt het antwoord op de vraag van 'wie de beste vechter is' uiteindelijk alleen in de kooi. Dat beweeglijke grondwerk is ook wel iets voor mij." Ambitie te over en een stijl die bij hem past. Gevraagd naar het type vechter dat hij is, is het antwoord uitgesproken.
"Een KO-vechter. Iemand die altijd vooruit loopt en tegelijk uitlokt, scherp en snel is en goed countert. Dan zie ik een opening en… BAM! Ik wil niet tikken. Degene die tegenover mij staat, moet slapen. Dat gevoel na een finish is lekkerder dan alleen 'blij zijn'. Na een gevecht voel ik altijd weer dat ik leef."
Een bericht gedeeld door Thian de Vries (@tarzans_story)
Afwisseling
Ook het leven buiten de harde trainingssessies lacht hem toe. Met een brede grijns noemt hij vrijdagavond zijn rustige avond. "Dan ben ik altijd met vrienden." Het is de enige keer in de week dat hij alles even laat gaan en alleen aan lol denkt. "Drinken doe ik al maanden niet meer, met vrienden rook ik af en toe een jointje als we aan het chillen zijn. Even ontspannen, anders train of werk ik."
Dat wat hij als vechter uitstraalt, heeft hij niet bij zijn baan in het dagelijks leven als ober. "Haha, dat zou wat zijn. Nee, gastvrijheid bieden is leuk. Beetje kletsen, enzo. Wel ben ik nog zoekende naar een soort hobby." Iets waarbij hij echt kan ontspannen, zonder dat er iets van hyperfocus bij komt kijken. "Vroeger maakte ik pijl en bogen, zoiets wil ik weer gaan doen. Anders ga ik al snel gamen of weer lang tv kijken."
Gas geven
"Die tijd heeft me ook laten beseffen dat ik voor mijn droom moet gaan. Ga maar na, misschien was ik nu wel ergens werkzaam als onderwaterlasser! Ik had al een heel plan en studietraject uitgestippeld om dat te gaan doen, en toen kwam corona. Sindsdien ben ik gaan trainen en niet meer opgehouden met gas geven. Met de rust die ik nu heb, zal ik daar voorlopig ook niet meer mee stoppen."
Meten met de besten en in 1 adem genoemd worden met de allergrootsten is het heilige doel. "Ali, Tyson, Anderson Silva, Adesanya, maar... eerst de top halen van mijn gewichtsklasse. Dat mensen 'wow' denken als ze mij bezig zien."
)
)
)
)
)
)
)
)