Amy Pieters hoorde jarenlang bij de beste wielrensters ter wereld, zowel op de weg als op de baan. In 2021 sloeg het noodlot echter toe tijdens een trainingskamp en nog altijd ondervindt ze daar de gevolgen van. Haar vriend spreekt zich precies vier jaar later daar openhartig over uit.
Pieters won in 2014 de Omloop Het Nieuwsblad en reeg in de jaren daarna ook de successen aan elkaar. Ze werd in 2021 Nederlands kampioene op de weg, nadat ze een jaar eerder al tweede was geworden in de Ronde van Vlaanderen. Op de baan was ze samen met Kirsten Wild een gevreesd duo op de madison. In 2019, 2020 en 2021 werden de twee wereldkampioen op dat onderdeel. Vlak na die laatste titel ging het echter helemaal mis.
Op 23 december 2021 verandert het leven van Pieters volledig. Bij een trainingskamp in het Spaanse Calpe komt ze heel ongelukkig ten val tijdens een sprintje. Ze loopt een hersenbloeding op door de val en een traumahelikopter moet er aan te pas komen om haar naar het ziekenhuis te brengen. De situatie van Pieters is kritiek en ze moet dan ook direct geopereerd worden. Ze raakt uiteindelijk in coma en het duurt drie maanden voordat ze ontwaakt.
Pieters woont in zorginstelling
Vanaf dat moment begint de revalidatie en hoewel Pieters stappen zet, blijkt dat ze nog bij lange na niet de oude is. Dat vertelt haar vriend Stefan in gesprek met De Telegraaf. Pieters kan niet zelfstandig wonen en zit dus in een zorginstelling in Amersfoort voor mensen met niet-aangeboren hersenletsel. Stefan brengt daar ongeveer de helft van de week ook door om bij zijn vriendin te zijn.
Op fysiek vlak heeft ze flinke stappen gezet, maar het cognitieve gedeelte blijft daarbij achter. Het lukt de wielerkampioene niet altijd om te praten en ook schrijven is een flinke uitdaging. Haar woordenschat blijkt op twee handen te tellen te zijn.
Trap op en af
In het eerste gedeelte van haar revalidatie nam Stefan zijn vriendin nog weleens mee naar huis. Ze sliepen daar eigenlijk altijd beneden, maar Pieters wilde op bepaald moment terug naar de slaapkamer: "Ze had nooit meer een trap opgelopen en bij de therapie vertikte ze dat steevast. Maar die dag wilde ze per se naar boven. Toen kwam de topsportmentaliteit bij haar naar boven."
Ze gingen de uitdaging aan en het duurde een kwartier, maar het lukte Pieters om boven te komen: "Op eigen kracht en badend in het zweet stond ze dan boven." Toen volgde echter de volgende uitdaging: weer terug naar beneden. "Op de billen, treetje voor treetje, kwamen we weer beneden", vertelt Stefan daarover. Het bleek uiteindelijk niet houdbaar om thuis te wonen en dus zit Pieters nu in de zorginstelling.
'Dat zit er voor ons niet in'
Precies vier jaar na de val zijn de gevolgen voor Pieters en haar geliefde nog altijd groot, maar desondanks is Stefan gelukkig met zijn vriendin: "Bij Amy heb ik rust en als Amy vrolijk is, ben ik dat meestal ook. Natuurlijk heb ik ook wel moeilijke momenten. Als vrienden in onze omgeving gaan trouwen of kinderen krijgen. Dan weet je dat dat er voor ons niet inzit. Maar dit is ons leven nu en we zijn vooral blij met wat er allemaal wel goed gaat.”
)