)
)
)
)
)
)
Een Leicester-fan die van de spanning over de boarding kukelt, een Jamie Vardy die op de grond springt om een schwalbe na te doen en uitsupporters die scanderen dat je de titel moet pakken. Een dagje Leicester zal na dit jaar nooit meer hetzelfde zijn. In het King Power Stadium beleef je een sprookje met een open einde. Sportnieuws-redacteur Sjors Grol ging op bezoek bij de sensatie van dit seizoen in de Premier League.
Een orgasme van geluk barst los zodra je voeten de bovenste trede van de tunnel richting het veld van het King Power Stadium hebben gevonden. Je bent er. De voetbalhemel, dit jaar in de belichaming van de Engelse voetbalclub Leicester City. Nadat je het gaspedaal vanaf Londen een uur volledig hebt ingetrapt richting de Midlands en vijf vossen hebt aangereden, weet je dat je nog een kwartier moet als je het Formule 1-parcours van Silverstone bent gepasseerd.
Met hetzelfde aantal inwoners als de stad Utrecht is Leicester de tiende stad van het schiereiland. De tweede stad van Engeland, Birmingham, ligt op een steenworp afstand en dus zou je niet verwachten dat in Leicester de beste ploeg van Engeland speelt en dat de club uit Birmingham, Aston Villa, dit jaar gaat degraderen. Het is raar, misschien wel krankzinnig wat er dit jaar in de Premier League gebeurt en de Leicester-fans, hier Foxes genoemd, beseffen dat maar al te goed.
[poules_game team="leicester-city" pool="sportnieuws/premier-league-2015-16"]
Walgelijke hamburgers
Want hoe zuidoostelijker je de stad in gaat, hoe blauwer Leicester wordt. Uiteindelijk komen de bijna 33.000 man allemaal samen bij een industrieterrein vol autodealers en een paar enorme elektriciteitsmasten, waar de elektriciteit voor Midden-Engeland wordt geregeld. Op Raw Dykes Road staat naast het King Power Stadium ook een Holiday Inn met daaronder het burgerrestaurant Soaring Eagle Spur, waar de echte Foxes hun tijd voor de wedstrijd doorbrengen. Hier kosten de burgers dan ook wel een euro of 7, maar je hebt in ieder geval niet het gevoel alsof je een plakje kaas van voor de eeuwwisseling plus wat gebakken karton eet zoals de ‘hamburgers’ op de parkeerplaats van het stadion.
Terwijl een gospelband liedjes zingt over goals van Vardy, het gezicht van coach Claudio Ranieri en een mogelijke titel voor The Foxes vallen twee aspecten op: vrolijkheid en voorzichtigheid. Een gigantische lach siert de gezichten van de Foxes, die allemaal met Thaïs’ bier en een Krispy Kreme-donut over straat lopen. “Waarom? De voorzitter is jarig en geeft voor 10.000 pond aan gratis donuts en bier weg”, lacht Leicester-fan Wayne Gredziak. Samen met zijn twee zonen, die vandaag wel 30 donuts weten te bemachtigen, gaat hij al vier jaar naar elke thuiswedstrijd vanuit Newcastle naar Leicester. Mede om daar zijn vader Stephan uit Birmingham en vriend Brian Williams uit Exeter te zien, maar dit seizoen vooral om Leicester te zien winnen. Meer dan alleen wedstrijden. De titel is binnen handbereik, al doen de Foxes daar, ondanks een voorsprong van 7 punten, nog geen gewaagde uitspraken over.
Ranieri
“Wij geloven soms niet wat hier gebeurt. We hebben dit seizoen thuis alleen verloren tegen Arsenal. Voor de rest hebben we iedereen verslagen”, zegt Gredziak. “Het voetbal is denk ik zelfs niet eens heel anders. Vorig seizoen speelden we ook constant goed voetbal, alleen verloren we elke wedstrijd met 1 goal verschil”, vult zijn vriend hem aan. Leicester had vorig seizoen na 29 wedstrijden nog niet eens 20 punten binnen, maar omdat er van de laatste 9 wedstrijden 7 werden gewonnen bleef de toenmalige ploeg van Nigel Pearson in de Premier League. “Daar zit hem het grote verschil in. Zonder Ranieri was dit nooit mogelijk geweest. Natuurlijk, Pearson heeft het geweldig gedaan, maar hij wilde Vardy bijvoorbeeld verkopen voor slechts 5 miljoen. Zijn tijd zat er gewoon op.”
Wat de fans verder vooral opvalt is het spelplezier bij hun ploeg. “Als je de spelers ziet, zie je constant een lach op hun gezicht. Dat is met Ranieri hetzelfde. Daarnaast zie je via social media voorbijkomen dat de spelers vrijwel altijd met elkaar zijn. Ook buiten het voetbal om. Dat is hun kracht. Het is een team”, zegt de supporter terwijl hij aan zijn jasje wordt getrokken door een jongen die een kaartje wil kopen. “Het is echt ongelofelijk. Die gast zag ik vorig week nog bij Watford uit. Hij wil Leicester City zo graag zien spelen, maar je kan tegenwoordig gewoon echt geen kaarten meer krijgen. Alles is uitverkocht.” Zijn vriend Williams voegt daar nog aan toe: “Komt door de duizenden successupporters.” De laatste pinten gaan naar binnen en er wordt elkaar een prettige wedstrijd gewenst. Voordat we naar binnen gaan krijg je nog te horen dat Leicester City op plaats vier in heel Engeland komt wat betreft trouw en lawaaierig publiek.
De geweldige wedstrijd
Een Turkse heksenketel kan in deze fase van de competitie niet op tegen het kabaal dat de Leicester-fans produceren. Slechts eenmaal weet het Southampton-publiek de Foxes te overschreeuwen met een sarcastisch nummer: Is this a library? Is dit een bibliotheek? Het lied houdt misschien dertig seconden stand, want dan wordt er scherp voorgegeven. De Jamaicaanse verdediger Wes Morgan, al vier jaar aanvoerder, kopt de bal feilloos in en laat het marineblauwe Leicester-publiek zweven. Met gehesen handen roept heel het King Power Stadium nu richting het stille uitvak IS THIS A LIBRARY? Drie minuten later volgt de rust.
Ook in het stadion is het fantastische Thaïse Singa bier te verkrijgen. De meeste Foxes hebben niet zo’n zin om naar kinderspelletjes te kijken en haasten zich naar de tap, waar je precies genoeg tijd hebt om net geen twee pinten achterover te drukken. Een Leicester-fan lijkt de kampioensdruk al niet aan te kunnen. Leicester staat pas 8 minuten voor, maar een man op leeftijd dondert vrijwel uit het niets over de boarding met zijn gezicht op de grond. Lichte paniek is er wanneer er 6 EHBO’ers richting de man snellen, maar na zes minuten krabbelt hij weer op, neemt zijn plaats weer in en geniet hij verder van de wedstrijd.
Einde van de legendarische game
Hoe later in de wedstrijd, hoe enthousiaster het publiek wordt. Leicester speelt geen wereldvoetbal tegen Southampton maar staat, zoals altijd dit seizoen, wel voor. Voorzichtig worden de eerste liederen over het kampioenschap gezongen. Er lijkt wat te veranderen in het stadion. De Foxes lijken het dan eindelijk te beseffen. Dit kampioenschap moet worden gepakt. “We hebben de kans om de wereld te tonen dat je geen geld hoeft te hebben om kampioen van Engeland te worden. Riyad Mahrez kostte ons nog geen half miljoen, waarom zou je dan zo achterlijk veel voor Raheem Sterling betalen”, vraagt Gredziak zich af.
“Misschien komen dit soort voetbalsprookjes vaker voor in de wereld, maar omdat het Engeland is en de Premier League wereldwijd de grootste competitie is, kent iedereen nu het verhaal van Leicester City. Dat maakt ons trots. Nu we zo dichtbij zijn mag het eigenlijk niet meer mis gaan”, vindt Gredziak senior. Als de laatste minuten volgen, geeft het Leicester-publiek de spelers Southampton het gevoel dat er ondanks de minimale voorsprong niets te halen valt. Als Vardy nog even een fopduik eruit gooit, stijgt het lawaai weer op in het stadion. Op het moment dat Michael Oliver voor het laatste op zijn fluit blaast, ontstaat er een orkaan van geluid.
Geschreeuw en gekrijs wordt vermenigvuldigd met het geluid van enorme trommels en het lijflied van Leicester City dat door de speakers knalt. “We are on top of the league”, wordt door 30.000 man geschreeuwd alsof de definitieve slag van de oorlog is gewonnen. Nu komt het echt heel dichtbij. Met nog zes wedstrijden te gaan is het gat met Tottenham Hotspur zeven punten. Buiten staan Southampton-supporters te zingen dat Leicester de titel moet pakken. Engeland heeft vrede met het feit dat Leicester kampioen gaat worden. De wereld heeft vrede met het feit dat Leicester kampioen gaat worden. Nu moeten ze het alleen nog afmaken.
Door: Sjors Grol
)
)
)
)
)
)