)
)
)
)
)
)
Het is inmiddels een week geleden dat bij een vliegramp in Colombia 71 mensen om het leven kwamen, onder wie bijna alle spelers en stafleden van het Braziliaanse voetbalelftal van Chapecoense. Terwijl de sportwereld rouwt en meeleeft, wordt van de brokstukken de puzzel gelegd die helder moet maken hoe het ongeluk heeft kunnen gebeuren.
Op dinsdag 29 november maken de selectie en staf van de Braziliaanse voetbalclub Chapecoense zich op voor de reis, op weg naar de wedstrijd van hun leven. Nadat de verrassend sterke ploeg het Argentijnse San Lorenzo verslaat, plaatst het zich voor de finale van de Copa Sudamericana in Medellín, Colombia.
Bolivia-Colombia
De ploeg stapt op het vliegtuig in het Boliviaanse Santa Cruz de la Sierra. Waarom Bolivia? Volgens een regel moeten Braziliaanse sportteams alleen vliegen met gecharterde toestellen uit Brazilië of uit het land waar ze naartoe reizen (in dit geval Colombia). De voetbalclub besluit eerst met een lijnvlucht naar Bolivia te vliegen om zo de regel te omzeilen.
Daar wordt van de Boliviaanse luchtvaartmaatschappij Lamia een viermotorige British Aerospace 146 (bouwjaar 1999) gehuurd om naar Colombia af te reizen. De spelers zijn vol goede moed, zo is te zien op filmpjes uit het vliegtuig.
De vraag is of de piloot net zo comfortabel is op dat moment. Al snel nadat de ramp zich voltrekt, wordt duidelijk dat er te weinig brandstof aan boord was van het toestel. De afstand tussen Santa Cruz de la Sierra en Medellín is 3.015 kilometer (4 uurtjes vliegen).
Het gebruikte toestel zou normaal gesproken ongeveer 3.000 kilometer kunnen vliegen op een volle tank. Dat betekent dat er weinig reserve is om bijvoorbeeld uit te kunnen wijken naar een ander vliegveld.
Tussenstop
Om die reden is er een tussenstop gepland in de Colombiaanse stad Cobija. Maar nu komt het: de vlucht vertrekt met een vertraging van 20 minuten en kan daardoor niet meer in Cobija stoppen. Dit vliegveld sluit namelijk na middernacht.
Een belangrijke tankoptie valt dus weg en de piloot moet in één keer naar Medellín vliegen.
Noodlanding
Het laatste uur wordt duidelijk dat de brandstof bijna op is. De piloot doet een noodoproep om direct te kunnen landen, wat een angstig laatste gesprek oplevert tussen de luchtverkeersleiding en de piloot. Vanaf het vliegveld in Medellín klinkt de mededeling dat een ander toestel ook in de problemen komt en voorrang krijgt voor een noodlanding.
Zwarte dozen
Bij het Colombiaanse La Unión stort het vliegtuig neer, zo'n 40 kilometer van de landingsbaan verwijderd. Doordat er geen kerosine meer in de brandstoftanks zit, ontploft het wrak niet. Mede daardoor overleven toch nog 6 inzittenden het ongeluk, onder wie 3 spelers van Chapecoense.
Getuige
Erwin Tumiri is een van de 6 geluksvogels die de crash overleeft. Hij is boordtechnicus aan het vliegtuig en geeft een week later voor het eerst een getuigeverslag. Hij is er zeker van dat de piloot de bemanning en de inzittenden nooit op de hoogte heeft gebracht van de noodsituatie.
"We dachten wel dat er iets aan de hand moest zijn toen enkele minuten voor de crash de noodlichten aansprongen", zegt Tumiri. ,,Maar omdat we allemaal wisten dat we gingen dalen en we vastzaten in de gordels, bleven we zitten tot we de crash voelden. De lichten gingen uit en de piloot zei niets."
Onderzoek
De zwarte dozen, met alle informatie over de vlucht en de communicatie, zijn direct na het ongeluk overgebracht naar Groot-Brittanië voor onderzoek. Naar verwachting duurt het nog een paar maanden voor de resultaten binnen zijn.
)
)
)
)
)
)
)