)
)
)
)
)
&format=webp)
Femke Bol maakte onlangs bekend de overstap te maken naar de 800 meter. Daar treft ze de Britse sensatie Keely Hodgkinson, die in 2024 olympisch kampioene werd op die afstand. Een jaar later is van die heldenstatus nog maar weinig over. Dat zorgt voor grote zorgen.
De 22-jarige Hodgkinson won met overmacht de 800 meter op de Olympische Spelen in Parijs. Tal van onderscheidingen volgden, waaronder de prijs voor sportpersoonlijkheid van het jaar. Hodgkinson had al lucratieve contracten met merken als Nike en Omega. Experts schatten dat ze tegen de Olympische Spelen van Los Angeles in 2028 wel een miljoen pond per jaar kon verdienen aan alleen al sponsorcontracten.
)
Slechts veertien maanden later stond Hodgkinson echter voor een jaar dat ze zelf omschreef als een "catastrofe". Dit wekt de angst dat ze het pad van toptennisster Emma Raducanu zal volgen, een andere Britse sportster die haar vroege succes (nog) niet wist te verzilveren.
Een rampzalig seizoen
Voor Hodgkinson was 2025 een seizoen uit de hel. De Britse kampte na de Spelen met een hamstringblessure. Daarna scheurde ze een spier, vlak voordat ze een wereldrecordpoging wilde doen tijdens haar "Killy Classic" evenement in Birmingham in februari. Hierop volgden nog twee serieuze tegenslagen. Eén daarvan gebeurde, zoals ze zelf zei, omdat ze te lang in de auto zat op weg naar een ceremonie waar ze een Britse koninklijke onderscheiding ontving voor haar olympische succes.
Hoewel ze nog steeds gold als topfavoriete op de 800 meter op het WK in Tokio, waar ze na meer dan een jaar afwezigheid optrad, eindigde Hodgkinson slechts als derde. Ze was zichtbaar teleurgesteld en liep de race met rugpijn en een buikvirus.
)
Voor de wereldkampioenschappen gaf ze toe dat ze een "uitdagend" jaar had gehad en dat de tweede blessure haar "brak". "Ik was er echt kapot van," zei ze eerlijk. De pauze van wedstrijden duurde maar liefst 376 dagen, waarin ze worstelde om weer in vorm te komen. "Mensen dachten dat ik niets deed. En als je toch al in een slechte staat bent, komen negatieve opmerkingen extra hard aan. Je brein zoekt van nature het negatieve. Daarom houd ik van de blokkeerknop – dat is mijn favoriet," vertelde ze The Guardian.
Ondertussen bleef haar populariteit groeien. Hoewel ze niet rende, werd ze een van de meest herkenbare Britse sportvrouwen. In februari verscheen ze in de Jonathan Ross Show, en een maand later schitterde ze op de rode loper van de BRIT Awards in een gewaagde modecombinatie. Tegenwoordig is Hodgkinson geen atlete meer die onder de radar blijft; alles wat ze doet, wordt nauwlettend gevolgd.
Doet denken aan het geval Emma Raducanu
In Groot-Brittannië trekken ze het vergelijk met Emma Raducanu, die op achttienjarige leeftijd als qualifier de US Open won. De Britse was toen super interessant voor commerciële bedrijven. Later erkende ze dat al die aandacht ervoor zorgde dat haar focus en vorm op de baan minder werden. "Ik ben dankbaar voor alle kansen die ik heb gekregen, maar ik was er niet klaar voor. Ik heb geleerd 'nee' te zeggen. Eerder wilde ik altijd iedereen tevreden stellen – partners, tijdschriften, merken. Als ze om nog een halve dag filmen vroegen, plande ik dat in naast mijn training, zelfs als dat betekende dat ik vroeg moest opstaan en alles moest doen," zei ze eind 2024.
)
Net als Raducanu kampt Hodgkinson met fysieke problemen, de druk van roem en de eisen die gepaard gaan met de status van een publiek figuur. Het is nu aan haar om lessen te trekken en te behouden wat haar tot de Britse "gouden meid" maakte – de focus, energie en mentale kracht die haar naar de top van de wereld brachten. Alleen zo zal ze kunnen concurreren met Femke Bol.
)
)
)
)
)