)
)
)
)
)
)
Slapen in een bordeel, een chauffeur die coke snuift en een zware aanval van diarree op de luchthaven. Wat wielrenner Niels van der Pijl afgelopen zomer moest doorstaan om de Ronde van Congo op zijn naam te schrijven, is vrij bizar. "Een georganiseerde chaos", noemde hij het afgelopen week bij VICE Sports Nederland.
Hieronder een greep uit het waanzinnige avontuur van Van der Pijl, die naast het eindklassement ook de jongeren-en bergtrui won.
Renners sliepen in bordeel
Aan de enige geasfalteerde weg in de regio slapen, was niet mogelijk. Er bleek namelijk geen plaats te zijn. Dan maar een hotelletje in de donkerste steegjes van Congo. Een logeerpartijtje dat van der Pijl zich nog lang zal herinneren. "De chauffeur sloeg af, een zandweg op en het duister in. Ik was opgelucht toen ik aankwam en het hek van het gebouw geopend werd. Maar ook in dit hotel heerste chaos, want er waren niet voldoende slaapplekken voor iedereen. Ik heb de eerste de beste kamer gepakt."
Ineens klopte er iemand op de deur. De renner verwachtte een ploeggenoot, maar kwam bedrogen uit. "Er stond een zeer schaars geklede jongedame voor mijn neus die vroeg of alles naar wens was. Ik moest een aantal keer met mijn ogen knipperen om mijn ogen te geloven. Heel even dacht ik dat ik in het meest gastvrije hotel van Congo aangekomen was, maar dit hotel bleek een bordeel te zijn. Daar kwam ik achter toen ik om twee uur 's nachts uit bed werd gesleurd. De kamer waar ik in verbleef was namelijk gereserveerd voor de Franse ploeg. In de gang, op zoek naar een nieuwe kamer, waren alle 'kamermeisjes' zeer geïnteresseerd in mij. Toen ik een nieuwe kamer gevonden had, ben ik met een goed zelfbeeld rustig in slaap gevallen."
Coke snuivende chauffeurs
Omdat het vliegtuig plots geen optie meer was om te reizen tussen etappes, werden de renners vervoerd met wagens. De last op de schouders van de chauffeurs werd op die manier wel bijzonder groot. "Mijn chauffeur had een beetje moeite met de hoge werkdruk... Net zoals elke andere chauffeur sliep hij tijdens de koers in zijn busje. Door de lange dagen was hij vermoeid. Voor één van de 6 etappes moesten we 300 kilometer afleggen. Eerst heen, vervolgens koersen, dan weer terug."
"Toen de koers in de avondschemer gefinisht was, moest de bestuurder ons nog 300 kilometer door een donker landschap terug rijden. Om te voorkomen dat hij in slaap zou vallen, snoof hij cocaïne tijdens het rijden. Ik heb hem gevraagd of dat wel verstandig was. 'Dat houdt mij scherp', zei hij. Even later reed hij met zijn spiegel tegen een voetganger aan. Hij zei: 'Als voetganger moet je ook niet op de weg lopen'."
Acute diarree-aanval op de luchthaven
Groenten, vitaminen en zuivelproducten waren nauwelijks te kopen in Congo, waardoor de renner het moest doen met stokbrood en rijst met kip. Af en toe was er pasta. Volgens van der Pijl was diarree dan ook niet te voorkomen. "Dat hoort bij Afrika. Gelukkig kreeg ik er pas op een van de laatste dagen last van. Voor mijn koersresultaten was dat mooi meegenomen, want bij diarreeklachten neemt het lichaam minder voedingsstoffen op. Alleen ben ik wel met koorts en zware buikloop naar het vliegveld vertrokken."
In de broek gescheten
En daar liep het ongelofelijk verkeerd... "Vlak voordat we met de bus naar het vliegtuig gingen om te boarden, ben ik nog naar het toilet geweest. Ik dacht dat het wel goed zou komen, maar er werd een extra handbagagecontrole ingelast. Op het vliegveld kreeg ik weer buikpuin. Ik heb toen in mijn broek gescheten. De brandweermannen hebben mij vervolgens achter hun brandweerauto met een straal bluswater schoongespoten. Gelukkig had een medepassagier nog een onderbroek in zijn handbagage en kon ik ook een korte broek en een T-shirt regelen."
"Werkelijk alles wat ik aanhad zat eronder, dus ik heb al mijn kleren achter de brandweerauto laten liggen en ik ben op blote voeten verder gereisd. Dit was het meest beschamende moment uit mijn leven. Het is geen verhaal dat ik graag op verjaardagen vertel."
)
)
)
)
)
)