Het WK handbal verloopt voor Nederland op rolletjes, maar toch is het voor aanvoerder Lois Abbingh niet allemaal een pretje. Na vijf overwinningen in evenzoveel wedstrijden maakt ze de balans op. Ze geeft toe 'last' te hebben van het speelschema en zoekt met ploeggenoot Merel Freriks stad en land af voor puzzels.
Dat Nederland op het WK handbal alles in Rotterdam Ahoy speelt voor eigen publiek, maakt een hoop goed voor Abbingh. Maar als publieksfavoriet hakt het schema er voor de aanvoerder van de handbalsters wel in. Nederland speelt alle wedstrijden om 20.30 uur. Zo, die wedstrijden hakken er wel in”, zegt ze in gesprek met De Telegraaf. "Ik ben moeder (van zoontje Lev van 3, red.) hè, normaal lig ik rond 22.00 uur in bed, maar tijdens het WK slapen we denk ik nooit voor 02.00 uur. Ach, we kunnen gelukkig wel uitslapen. Thuis gaat de wekker meestal om 07.00 uur.”
Puzzelen
Omdat de wedstrijden laat op de avond zijn, hebben de speelsters van bondscoach Henrik Signell overdag alle tijd. Om niet alleen maar op de hotelkamer of in bed te liggen, hebben de handbalsters een oplossing bedacht. Die is aangedragen door Merel Freriks, die ervaart dat puzzelen helpt om het teamgevoel vast te houden. Er liggen er inmiddels tientallen verspreid in de verzamelkamer waar de speelsters samenkomen. Het blijkt zelfs voor competitie binnen het WK handbal te zorgen met andere landen.
'Nu moeten we hard aan de bak'
"We zagen dat de Noren een puzzel van 2000 stukjes hebben gemaakt. We kunnen ons natuurlijk niet laten aftroeven, dus Merel en ik gingen op zoek naar een puzzel van 5000 stukjes. Ze waren alleen overal in de buurt uitverkocht. Toen bedacht ik om op Marktplaats te kijken. Daar stond er eentje in de buurt van het hotel. Ik heb een berichtje gestuurd en we konden gelijk langs om de puzzel op te halen. Nu moeten we de komende dagen hard aan de bak, niet alleen op het veld...”
Einde verhaal
Met regerend wereldkampioen Frankrijk wacht er maandagavond een tegenstander van topformaat. Beide landen zijn al zeker van de kwartfinales, alleen de route er naartoe moet nog worden bepaald. In de knock-outfase begint het echte werk en ziet Abbingh haar einde bij de nationale ploeg langzaam ten einde komen. "Woensdag zou de laatste kunnen zijn. Dat is een gek idee, maar het is ook goed zo. Ik wil meer thuis zijn bij mijn zoontje Lev. Hij is drie en maakt het toernooi nu bewust mee. Dat is heel mooi, maar hij vindt het ook lastig dat mama na de wedstrijd weer weg is."
)