Voormalig topschaatser Hein Otterspeer (36) besloot in maart 2025 met schaatspensioen te gaan. De rappe man die tweemaal tweede was bij het EK sprint en ook eenmaal tweede bij het WK sprint ging daarna op zoek naar zichzelf. En dat was niet eenvoudig, maar leverde ook veel op.
In gesprek met De Telegraaf legt Otterspeer uit dat zijn afscheid van de profport veel emoties opwekte. "Ik heb die eerste maanden van alles gevoeld", zegt hij. "Ik moest afscheid nemen van een leven dat zolang bij mij hoorde. Ik denk dat je het kan vergelijken met een rouwproces. Ik moest er doorheen en daar heb ik tijd voor nodig gehad."
Retraite
Ook ging hij in retraite. Concreet hield het in dat hij zich afsloot van de buitenwereld en ook zijn telefoon achterliet. "Ik wilde mezelf beter leren kennen en naar binnen durven kijken. Als topsporter ben je gefocust op presteren", aldus Ooterspeer. "Ik was altijd van het snelle leven. Van het in volle vaart doordenderen. Nu neem ik meer de tijd voor dingen."
De schaatswereld bleef lonken en al snel na de retraite richtte hij met Ian Steen de ploeg Topteam Thialf op. Michelle de Jong en Isabel Grevelt hebben zich inmiddels aangesloten bij het team. "Er komt heel veel bij kijken", aldus Otterspeer. "Als schaatser trainde ik natuurlijk keihard, maar kon ik om de trainingen heen rusten. Nu ben ik van ’s ochtends vroeg tot ’s avonds laat bezig om alles tot in de puntjes te regelen."
Benaderbaar
Hij verkiest als trainer een menselijke aanpak. Streng als het moet, maar wel altijd menselijk. "Verder wil ik vooral benaderbaar zijn", zo verworodt hij het. "Het team laten weten en voelen dat we het samen doen. Van een ’mijn wil is wet’-houding wil ik niets weten. Ik zal mezelf nooit boven het team zetten."
Mooiste herinnering
Otterspeer was in juni te gast in de schaatspodcast van Sportnieuws.nl. Daarin vertelde hij over een van zijn mooiste herinneringen aan zijn loopbaan. “Mijn allereerste wereldbekerzege was in Nagano. Dat is alweer een tijdje geleden, maar het is wel een moment waarvan ik nog steeds denk: hé, Nagano. Daar heb ik nog altijd een supergevoel bij. Het is de mooiste baan van de wereld. Ik hou van Japan.”
)