)
)
)
)
)
&format=webp)
Youssouf Hersi kende een bijzondere ontmoeting met het spelletje voetbal in Nederland. Maar al gauw bleek hij daar heel wat van te kunnen. De oud-prof liep in de jeugd bij Ajax, speelde 400 wedstrijden in de Eredivisie en maakte van alles mee in zijn carrière. Nu houdt hij zich bezig met het begeleiden van jonge spelers, die hun eerste stappen in de voetbalwereld zetten. “Ik was nooit van het opgeven, altijd doorgaan.”
De oud-speler van onder meer Ajax, Vitesse, NEC en NAC werd geboren in Ethiopië en kwam op zijn zevende naar Nederland. Al gauw kwam hij in een plaats genaamd Dedemsvaart terecht, waar hij voor het eerst in aanraking kwam met voetbal. “Een buurvrouw klopte op de deur bij mijn ouders thuis. Zij vroeg of mijn broer en ik niet wilde voetballen bij de lokale club. Dat kostte vijf gulden”, vertelt hij.
)
'Waar ben ik terecht gekomen?'
Hersi had tot die tijd nog nooit een bal aangeraakt, lacht hij. “Ik was eigenlijk tot dat moment een vervelend ventje, ik was druk en maakte alles kapot.” Pas net in Nederland aangekomen, kon het geld niet opgehoest worden maar de buurvrouw besloot om zelf die vijf gulden neer te leggen. “Toen ging ik daar voetballen bij SCD 83. In een oranje shirtje en een blauwe broek.” De kleuren van het Nederlands elftal, herinnerde hij toen al. Hopende dat het ooit een voorbode zou worden voor het grote Oranje.
Al gauw werd hij opgemerkt. Want ondanks dat hij nog nooit een bal had aangeraakt, was hij sneller, alerter en wilde hij koste wat het kost winnen. Op zijn twaalfde werd hij gescout en mocht hij stage lopen bij PEC Zwolle. Als ielig jongetje van dertien jaar, trainde hij mee met de B1. “Ik dacht waar ben ik terecht gekomen? Ik zat bij jongens als oud-keeper Diederik Boer in de kleedkamer. Hij had reusachtige scheenbeschermers, iedereen smeerde zich in met vaseline. Iedereen deed andere dingen dan ik gewend was.”
)
Penalty's in stadion De Meer
Uiteindelijk werd het geen Zwolle maar Ajax dat met hem aan de haal ging. Dat kwam door een eerdere gebeurtenis in zijn leven. “Ik werd eens door een vriendje meegenomen naar Ajax, toen nog in stadion De Meer. Hij mocht daar meedoen aan de penaltybokaal. Ik zat daar op de hoofdtribune en keek naar de penalty’s. Het enige dat ik kon denken was: Hoezo mag hij daar staan? Ik ben beter, maar hij mag die strafschoppen nemen. Ik vroeg het later aan mijn vader en hij zei: Als je daar wil staan moet je hard werken.”
Precies dat ging Hersi doen vanaf dat moment. Elke dag liep hij rondjes met zijn vader, op straat, op zand, in het bos. “Dat was het enige dat hij kende”, beseft Hersi zich. Het harde werk betaalde zich wel uit, want hij haalde de jeugd van Ajax. Daar bleef hij veel trainen, hij vroeg de fysieke trainer zelfs extra oefeningen. Altijd ging hij als laatste weg op de club.
)
Relatie met Henk ten Cate
Toch liep het bij Ajax niet zoals hij gewild had. Hij debuteerde wel in De Klassieker, een moment dat hij nooit meer zal vergeten, maar echt doorbreken deed hij nooit. “Een grote tegenslag was toen Leo Beenhakker me wilde verhuren aan Haarlem.” Hersi wilde graag in de Eredivisie ervaring op doen en koos voor NAC, waar hij Henk ten Cate tegenkwam. “Ik was heel koppig daar. Ik herkende mezelf niet. Dat matchte niet. Hij was met het team bezig en ik met het proces van mijzelf. Even hier voetballen en weer weg, dat dacht ik.”
Zijn volgende bestemming werd NEC waar hij echt doorbrak. Maar eenmaal terug bij Ajax was er nog altijd geen ruimte voor hem. “Ineens stonden al mijn generatiegenoten in de basis, terwijl ik al jaren Eredivisie-ervaring had”, zegt Hersi. “Ik had kunnen blijven, maar dan werd ik weer naar Jong Ajax teruggezet. Dat wilde ik niet. Ik had al honderd wedstrijden in de Eredivisie gespeeld.”
)
Lessen als zaakwaarnemer
In die periode leerde Hersi een les die hij nu als zaakwaarnemer ook weer gebruikt: geduld hebben. “Ik was nooit van het opgeven, altijd doorgaan. Dus dan moet je ook leren een andere stap te zetten als het even niet gaat zoals je wil”, legt hij uit. Na de teleurstelling bij Ajax ging hij naar Heerenveen, waar hij al gauw weer wegging naar Vitesse.
Daar werd hij een belangrijke speler en verdiende hij een overstap naar Twente waar hij zelfs de bekerfinale haalde. “Ik had al bijna bijgetekend bij Vitesse, maar ik raakte twee dagen voor het tekenen geblesseerd. Ze wilden toen pas het contract bijtekenen als ik weer basisspeler zou zijn.” Dat wilde Hersi niet, omdat de afspraak al gemaakt was. Hersi raakte weer fit, maar tekende nog steeds niet bij. “Toen belde Twente en hoefde ik niet twee keer na te denken.” Zijn carrière kende nog een aantal wendingen, maar eindigde in Australië. Hij kijkt nog vaak op zijn carrière terug, om voorbeelden aan te halen in zijn werk als zaakwaarnemer.
)
Hij heeft een managementkantoor genaamd Sport10 Management en begeleidt jonge spelers die eerder al eens problemen hebben gehad in de voetballerij. Dat kunnen blessures zijn, of verkeerde beslissingen. Hersi helpt ze graag er weer bovenop. “Ik probeer ze bewust te maken van de keuzes die ze hebben in de korte tijd die er is. Je moet als profvoetballer de tijd goed besteden, voor je het weet is een groot deel van je carrière al voorbij.”
)
)
)
)
)