Het was vorige zomer kort na het WK in Brazilië toen Xavier Hernández zijn oude trainer Gerard van der Lem opbelde. De voetballer van FC Barcelona, die de club nu gaat verlaten, zat stuk. ,,Hij had een desastreus toernooi gespeeld. 'Gerardo', zei hij, 'ik ben bang dat ik niet meer aan dat hoge niveau kan voldoen. Het liefst blijf ik voor altijd bij Barcelona, maar misschien is het beter dat ik iets anders ga doen'."
De strateeg had aanbiedingen uit Qatar en de Emiraten. Van der Lem stelde gekscherend dat hij wel meewilde naar de woestijn. ,,Uiteindelijk wilden zijn moeder en vrouw graag dat hij in Barcelona bleef, maar hij zei me toen wel: 'trainer, nunca lo olvidaré, ik zal het nooit vergeten'."
Voor 'het' moeten we terug naar de zomer van 1998. Xavi was achttien, een talent dat door toenmalig trainer Louis van Gaal geregeld bij de A-selectie werd gehaald. Van der Lem, destijds assistent, ontfermde zich over dat frêle jochie.
,,Die jongen had het zo zwaar. Fysiek natuurlijk nog niet zo sterk. 'Hoe vindt u dat ik gespeeld heb?', vroeg hij wel eens na een wedstrijd. 'Hoe vind je het zelf?', zei ik dan. 'Best goed, ik heb geen bal verloren', antwoordde hij dan. Dat was zo inderdaad. 'Maar je hebt ook geen één pass met risico gespeeld, alles was breed', zei ik toen. Ga op de trainingen en in wedstrijden nou eens proberen eerst diep te kijken."
Niet wippen
Tot slot vroeg Van der Lem of Xavi nog op vakantie zou gaan. ,,Hij vertelde dat hij nog geen contract had bij Barcelona, dat ze het niet breed hadden thuis en zijn ouders geen geld hadden. 'Hou je van Sitges?' vroeg ik. Dat was voor jongeren the place to be. Ik had daar een appartement, en zou die zomer toch terug gaan naar Nederland. 'Wil je daar twee weken in?' Ik zag zijn oogjes glimmen. 'Mag ik dan mijn broer meenemen?' vroeg hij. Dat mocht, maar ik wilde wel goede afspraken maken. Ik zei: De conciërge beneden houdt je in de gaten. Je laat het achter hoe je het aantrof en je blijft weg uit de slaapkamers van mijn dochter en van mij, want mijn vrouw weet dit niet. En luister, er wordt niet gewipt. Dat doe je maar lekker op het strand. Nou, ik heb begrepen dat bij een wereldtijd heeft gehad. Hij was daarna niet meer bij me weg te slaan. En nu kan hij dat hele appartementencomplex kopen als hij wil. Maar hij is het nooit vergeten.''