)
)
)
)
)
)
Nog geen jaar geleden ontvluchtte Yusra Mardini haar vaderland Syrië. Per boot vertrok de achttienjarige met enkele familieleden naar Europa, totdat het schip zonk en zij en haar medevluchters het laatste stuk moesten zwemmen. Deze zomer zwemt zij ook, maar dan op jacht naar goud in Rio.
De Syrische burgeroorlog was toen al vier jaar aan de gang toen zij samen met haar zus en twee neven van haar vaders kant besloot te. De dochter van een zwemcoach had twee keuzes: zonder hoop in haar vaderland blijven of vluchten om haar dromen na te jagen.
Via de hoofdstuk Damascus vluchtte ze naar Beiroet om vanaf daar met twintig anderen in een bootje - die eigenlijk maar zes of zeven mensen aankon - naar Lesbos te varen. De boot ving water en er ontstond paniek. Dat de boot zou zinken, was duidelijk en zwemtocht van dertig minuten naar het vaste land volgde.
"Het idee dat ik in zee zou verdrinken, kon ik niet verdragen. Ik ben een goede zwemmer", aldus Mardini, die op driejarige leeftijd leerde zwemmen. Uitgeput bereikte ze de Griekse kust. Vanaf die dag haat Mardini, die nu in Berlijn woont, het om in open water te zwemmen. "Als ik nu naar de zee kijk, val ik flauw."
Mardini kon haar geluk niet op toen het IOC haar een email stuurde met daarin de uitnodiging om deel te nemen aan de Spelen. De federatie kreeg haar verhaal mee, Mardini wist niet wat ze las. "Het is een droom die uitkomt. Meedoen aan de Olympische Spelen de grootste kans die me ooit geboden is."
)
)
)
)
)
)