)
)
)
)
)
)
Vijf dagen na de valpartij tijdens de wegwedstrijd zit Annemiek van Vleuten er verbazend goed bij. Ze loopt wat moeilijk, heeft pijn als ze beweegt en de blauwe plekken zijn weggewerkt met wat make-up maar ze oogt naar omstandigheden fit. Vrijdagavond vliegt ze weer naar huis, en daar kijkt ze erg naar uit. ,,Het wordt tijd om alle hectiek achter me te laten. Ik heb zin om naar huis te gaan".
De afgelopen dagen ging er maar een ding door Annemiek heen: ,,Had ik maar, had ik maar... Maar wat reed ik een ongelooflijke race". Die mix van emoties komt terug in alle antwoorden op de vragen die door de pers worden gesteld. Toch probeert ze te relativeren. ,,De afgelopen dagen hier heb ik alleen maar teruggeblikt. Samen met Marianne Vos heb ik alles teruggekeken.''
Steun
De meeste steun heeft Annemiek de afgelopen dagen gehad aan andere (ex-)topsporters. ,,Zij zijn de beste sportpsychologen. Ze weten wat er door je heengaat als je zo dichtbij je doel bent. Mijn familie zit er heel anders in. Die zijn er veel emotioneler bij betrokken." Bij thuiskomst is ze nog wel van plan om een paar keer hulp te zoeken bij het verwerken van de val. ,,Ik wil niet dat dit me gaat achtervolgen".
Vooruitkijken
Dat vooruitkijken gaat Annemiek goed af. ,,Ik heb stiekem al een paar keer aan de Spelen van 2020 gedacht. En straks sta ik gewoon aan de start in Qatar."
Goud
De gouden medaille is iets waar Annemiek al sinds de winst van Marianne Vos in Londen mee bezig is. ,,Toen zij werd gehuldigd en daar stond met die gouden medaille, toen dacht ik: over vier jaar heb ik er ook een. Dat ik nu zó dichtbij ben gekomen, maar ik hem niet heb. Dat doet denk ik het meeste pijn."
Van Gelder
Het wegsturen van Yuri van Gelder is haar ook niet ontgaan: ,,Als topsporter heb je een voorrangsfunctie. Als topsporter doe je zoiets niet. Dan ga je niet naar het Holland Heineken House als je nog moet presteren. Hij had zo veel meer gekund. Je hebt je eigen grenzen als topsporter, en daar moet je niet overheen gaan."
)
)
)
)
)
)