Dat Marijke Groenewoud zaterdag weer een marathon won, zorgt voor weinig verbazing in de schaatswereld. Maar de manier waarop de pupil van schaatscoach Jillert Anema de zege pakte in Utrecht doet flink wat stof opwaaien. Er wordt zelfs gesproken van competitievervalsing.
De kritiek ligt niet zozeer bij Groenewoud zelf, maar bij ploeggenoot Merel Conijn. De schaatsster van Albert Heijn Zaanlander reed zaterdag echter expliciet niet in dienst van de ploeg van Anema en Groenewoud. Ze meldde zich aan de start met de wens om extra kilometers te mogen maken richting de NK afstanden op de langebaan van volgend weekend. Ze mocht als uitzondering meedoen in een ander pak van TeamNL en kreeg toestemming van de wedstrijdleiding. Ze kreeg één voorwaarde mee: dat ze absoluut niet mocht rijden voor haar teamgenoten van AH-Zaanlander. Hoewel ze zelf ontkent dat gedaan te hebben, doen de uitslag en de race zelf anders vermoeden.
'Stom gedaan'
Schaatsen.nl was erbij en zag hoe Conijn eerst zelf een gat dichtte naar een groepje koplopers en daarmee onder anderen Groenewoud terugbracht in de wedstrijd. Vervolgens besloot ze in de slotfase ook nog te gaan sprinten tegen Groenewoud, wat bij voorbaat al een kansloze missie was. "Alles is eerlijk verlopen. Ik heb het alleen voor mezelf stom gedaan, door in de finale te lang te wachten. Sprinten tegen Marijke is natuurlijk niets voor mij..”, zei Conijn na afloop. Maar toen was het kwaad al geschied.
'Dan hoef ik nooit meer een race te zien'
Casper Helling, de ploegleider van Port of Amsterdam die als volledig neutrale toeschouwer stond te kijken, kon zijn ogen niet geloven. Hij stapte onmiddellijk naar de jury en sprak zijn afschuw uit over de finale. Het leek volgens hem wel heel erg alsof Conijn alsnog de sprint aantrok voor Groenewoud. “Pure competitievervalsing. Gaan jullie hier nog iets aan doen? Dit is een rode kaart. Als we op deze manier marathons blijven schaatsen, dan hoef ik nooit meer een race te zien”, liet hij de scheidrechters weten.
'Wat kun je ertegen doen?'
Groenewoud won dus, voor nummer twee Esther Kiel. Zij 'wist van tevoren' dat zoiets zou gaan gebeuren, zei ze. "Het is niet leuk, maar wat kun je ertegen doen? Natuurlijk wordt er in zo’n situatie altijd gedaan alsof er niets aan de hand is.” De winnares zelf lachte de commotie vooral weg. “Begrijpelijk dat mensen er wat van vinden. Zo gaat het altijd. Het was misschien niet zo handig van Merel in de slotronde, maar ik vond het niet erg hoor, want ze trok de sprint op deze manier mooi aan voor me.”
)