)
)
)
)
)
)
Een week geleden hield een zieke Lucinda Brand nog geen eten binnen. Nu stond ze in eigen land met het brons te pronken in Valkenburg. ,,Dit maakt mij heel trots.”
In de laatste ronde speelde de pijnlijke 4e plaats vorig jaar op het WK in Bieles door haar hoofd. ,,Ik dacht: het gaat gewoon niet gebeuren dat ik hier 4e word. Niet weer. Zeker niet in eigen land.
Pokerface
Dus vond Lucinda Brand een laatste restje kracht en bedacht ze een slimmigheidje om haar concurrente Christine Majerus af te troeven. ,,Ik pokerde eigenlijk. Ik blufte alsof ik nog veel over had, maar dat was helemaal niet zo. Maar ik ging er vol over en ging nog even op mijn pedalen staan. Dat kan soms voor een tikkie zorgen bij de ander, dat weet ik. Toen hoorde ik van de Nederlandse junioren en beloften die daar aan de kant schreeuwen: ze breekt, ze breekt!”, vertelde de veldrijdster tegenover het AD.
Zo mocht de 28-jarige Nederlands kampioene zaterdagmiddag het podium in Valkenburg op, een week nadat ze met een voedselvergiftiging kampte. En nam ze revanche op het WK van vorig jaar toen ze in de eindsprint om de 3e plaats werd geklopt.
Brons met slechte voorbereiding
Even later spoot Brand met een brede lach een fles champagne op de Belgische winnares Sanne Cant leeg. ,,Als ik nou een ideale voorbereiding had gehad dan was ik wellicht teleurgesteld geweest dat ik mij niet kon mengen in de strijd om goud en zilver. Maar nu maakt mij dat niets uit. ,,Dit brons maakt mij heel trots, vooral zo kort na mijn ziekte.”
)
)
)
)
)
)