)
)
)
)
)
&format=webp)
'Seedorf' roept onmiddellijk herinneringen op aan Clarence Seedorf, een van de grootste namen in de voetbalwereld. Maar voor Cain Seedorf, aanvaller van Roda JC, is dat geen thema. Hij bewandelt zijn eigen pad, los van de schaduw van de legendarische voetbalfamilie. "Uiteindelijk doe ik dit ook allemaal voor hen", stelt het neefje van de oud-international.
Seedorf groeide als enigskind op te midden van een sportieve familie. "Mijn vader is een oud-voetballer en mijn moeder heeft aan kickboksen en hardlopen gedaan. Ik wist wel dat ik sportief zou worden, maar het is niet per se dat we écht een voetbalgezin waren", zegt de voetballer van Roda JC tegen Sportnieuws.nl.
)
Band met Clarence Seedorf
Over zijn band met Clarence Seedorf is hij helder. "Hij is de neef van mijn vader. Ik ken hem en hij kent mij, that’s it. Ik heb altijd in mijn hoofd gehad dat ik mijn eigen naam wilde maken en focus me op mijn eigen pad", licht het neefje van de oud-topvoetballer toe. "Iedereen denkt bij horen van mijn naam dat ik ben opgegroeid met de bekende Seedorfs, maar dat is helemaal niet zo. We hebben een grote familie. Het was niet alleen maar voetbal, hoor."
Straatvoetbal als basis
Als jonge Seedorf begon zijn voetbalavontuur in de jeugd van FC Omniworld, tegenwoordig Almere City. Hij speelde vervolgens bij Ajax, SC Heerenveen en ADO Den Haag, maar zijn techniek ontwikkelde hij vooral buiten de professionele clubs: op de pleintjes in Almere. "Ik was eerst altijd spits, omdat ik fysiek sterker was dan mijn leeftijdsgenoten. Ik deed veel op kracht, totdat mijn vader zei: ga maar lekker voetballen op straat, dan krijg je wat meer techniek."
"Zo gezegd, zo gedaan, en op een gegeven moment word je dan vanzelf een begaafde voetballer", vervolgt Seedorf, die regelmatig op zijn vingers werd getikt door teamgenoten en jeugdtrainers. "Ik wilde steeds meer trucjes doen. Vroeger hoorde ik bij elke bal: passen, passen, maar nu ben ik ouder en volwassener. Je probeert de goede balans te vinden in het maken van actie en afspelen..."
)
Op eigen benen bij SC Heerenveen
Op veertienjarige leeftijd nam Seedorf een grote stap: hij verhuisde van Almere naar Heerenveen, ver weg van zijn familie. Hij kwam terecht in een pleeggezin. "Dat was de eerste keer dat ik écht opofferingen heb gemaakt om in het profvoetbal te komen. Daar heb ik mezelf heel erg ontwikkeld. Normaal heb je je vader en moeder die je elke dag pushen in de droom die je hebt, maar nu moest ik het uit mezelf halen. Ik ben heel zelfstandig geworden, dus dat is zeker iets wat ik voor altijd met me mee draag", legt hij uit.
Nu hij bij Roda JC in Kerkrade speelt, is hij opnieuw ver verwijderd van zijn roots. Toch vindt hij steun bij zijn vriendin, met wie hij samenwoont. "Ik hecht heel veel waarde aan mijn familie, maar het scheelt dat ik al een behoorlijke tijd samen ben met mijn vriendin. Ze houdt me op de been en mijn familie en schoonfamilie komen ook regelmatig kijken, dat is fijn."
Met enige regelmaat beseft hij dat hij ‘wel op 2,5 uur’ van zijn familie zit. "Soms loop ik in de stad, bijvoorbeeld als mijn vriendin aan het werk is in Almere, en dan denk ik: het is net alsof ik in het buitenland zit. Ik hoef alleen niet het vliegtuig te pakken", lacht hij. "Er is gewoon niemand van mijn omgeving binnen een straal van drie uur. Ik ga ook vaak wel even terug als ik een paar dagen vrij ben, maar ik heb een duidelijk doel waarom ik hier ben: mezelf ontwikkelen als voetballer."
Terugvechten na blessure
Seedorf weet wat doorzetten is, zeker na een zware knieblessure eerder dit jaar. Tijdens een trainingskamp in de winterstop raakte hij geblesseerd na een ongelukkig duel met een teamgenoot. Het gevolg: 153 dagen revalideren. "Ik heb veel alleen moeten trainen en de enige tegenstander is dan jezelf. Ik heb heel veel dagen een stemmetje in mijn hoofd moeten overwinnen om te zijn waar ik nu ben…", zegt Seedorf, die bewust de bovenstaande video deelde. "Dat was een boodschap voor mezelf als afsluiting van een héél moeilijke periode."
"Je weet dat je gewoon drie, vier of zelfs vijf maanden in hetzelfde hok moet werken, helemaal alleen. Er zijn genoeg dagen dat je denkt: ik skip vandaag wel even hoor, want ik moet toch pas over vijf maanden daar zijn", vervolgt hij. Toch kwam hij sterker terug. Dit seizoen liet hij opnieuw zijn klasse zien met één goal en twee assists in vier wedstrijden. "Mijn familie gaf me de push om zo snel mogelijk terug te komen. Uiteindelijk doe ik dit ook allemaal voor hen. Ik denk dat dat moeilijk wordt om niet meer aan de blessure te denken, maar ik probeer het achter me te laten."
Dromen van Curaçao of Suriname
Een grote droom die Cain heeft, is spelen voor een van zijn thuislanden: Curaçao of Suriname. "Hoe ouder ik word, hoe mooier ik het zou vinden om een van die landen te vertegenwoordigen", zegt hij. De band met zijn roots speelt een belangrijke rol in zijn motivatie. "Mijn vader komt van Suriname en zijn familie woont er nog, mijn moeder komt van Curaçao en mijn oma woont daar nog. Ik zou het heel mooi vinden als mijn familie, die mij nooit in Nederland heeft zien voetballen, mij gaan zien spelen voor het land waar zij wonen. Dat is mijn grootste motivatie", besluit hij.
)
Alles over Keuken Kampioen Divisie
Check hier het laatste nieuws over de Keuken Kampioen Divisie, bekijk ook het aankomende programma, de stand en de eerdere uitslagen en via onze speciale clubpagina's ben je altijd snel op de hoogte van de ontwikkelingen bij jouw favoriete club.
)
)
)
)
)
)
)
)