)
)
)
)
)
)
De Zesdaagse van Rotterdam werd vorig jaar opgeschrikt door een harde val van Victoria Williamson. 13 maanden later doet ze haar verhaal. ,,Mijn rug lag tot op het bot open.''
In het interview met The Guardian laat de Britse baanwielrenster weinig over aan de verbeelding. ,,Ik had een grote snee aan mijn rechterzijde. Die ging zo diep dat een ruggenwervel zichtbaar was. Het leek wel een haaienbeet. Daarnaast had ik breuken in mijn nekwervel en ruggenwervels. Ook had ik meerdere dislocaties in mijn rug."
Meer dan een jaar later heeft ze nog steeds niet op de fiets gezeten. Terwijl olympisch goud in 2016 het hoogste doel was, stond haar jaar in het teken van leren lopen en het verwerken van psychologische trauma's die ze overhield aan het ongeluk in Rotterdam.
Opvallend genoeg streed Williamson, nu 23 jaar oud, tegen Elis Ligtlee in Ahoy. Een half jaar later stond Ligtlee op het hoogste treetje in Rio de Janeiro. ,,In januari 2016 was ik nog sneller dan haar. Dat geeft aan welke vooruitgang ik aan het maken was'', mijmert Williamson.
,,Ik brak mijn bekken, rug en nek. Als de breuk twee millimeter verder was geweest, had ik een complete verlamming gehad'', zegt Williamson. ,,Het was eng dat op de scan te zien. In eerste instantie dacht ik ongelukkig door de val te zijn, maar dan besef je dat je juist geluk hebt gehad.''
De rug van Williamson lag helemaal open. De hele huid was weggerukt. Van de crash zelf herinnert ze zich niets meer. ,,Ik weet dat ik me klaarmaakte voor de wedstrijd tegen Ligtlee. Op het volgende moment ben ik bewusteloos.''
Nadat ze weer moest leren zitten en lopen, kwam de donkerste periode: de Olympische Spelen. ,,Ik voelde me twee weken lang verschrikkelijk. Vier jaar lang trainde ik voor Rio en het is een grote klap het dan te moeten missen.''
Over een paar maanden hoopt Williamson weer volledig in trainen te gaan. Haar eerste doel zijn de Gemenebest Spelen volgend jaar. En voorzichtig kijkt ze vooruit naar de Olympische Spelen van 2020.
)
)
)
)
)
)