)
)
)
)
)
&format=webp)
De WK atletiek in Tokio kenden zaterdag meteen een bewogen start. In de 35 kilometer snelwandelen speelde zich een opvallend tafereel af rond de Japanse favoriet Masatora Kawano, die onder zware omstandigheden tot het uiterste ging.
De 26-jarige Japanner liep lange tijd mee in de kopgroep en leek zelfs op weg naar een podiumplaats. Het publiek in het Japan National Stadium ging er eens goed voor zitten, want samen met landgenoot Hayato Katsuki kleurde Kawano de race. Maar in de slotfase sloeg de hitte genadeloos toe. Kawano moest vlak voor de tribunes overgeven, wankelde naar de finish en zakte daar in elkaar.
)
Stadion houdt de adem in
De schrik in het stadion was groot. Hulpverleners waren er direct bij en brachten Kawano in een rolstoel van de baan. Enkele minuten later volgde gelukkig het bericht dat hij aanspreekbaar was. De medaillekansen waren verdwenen, maar dat deed er weinig toe: iedereen was vooral blij dat Kawano weer aanspreekbaar was.
Ondertussen zorgde Katsuki wél voor een lichtpuntje. Hij hield stand in de kopgroep en pakte knap brons, de eerste medaille voor Japan dit WK. Het goud ging naar de Canadees Evan Dunfee (2:28.22), die eindelijk zijn eerste grote titel pakte na eerdere bronzen plakken. De Braziliaan Caio Bonfim liep naar zilver.
Zware omstandigheden breken atleten op
De extreme omstandigheden maakten de race loodzwaar. Met temperaturen boven de 30 graden en een luchtvochtigheid van meer dan 90 procent stortten meerdere atleten na afloop neer. De Brit Cameron Curbishley, die als laatste finishte, noemde het 'de zwaarste wedstrijd die ik ooit heb gedaan'. Voor Kawano werd het extra zuur: voor eigen publiek moest hij zijn race letterlijk bekopen met totale uitputting.
)
)
Nederlandse atlete trotseert de hitte met slimme strategie
Ook de marathonloopsters kregen het zwaar te verduren in de Japanse hitte. Anne Luijten wist zich met een uitgekiende strategie toch knap staande te houden. De 31-jarige Nederlandse eindigde als zeventiende in 2.32,27 en was daarmee de beste Europese achter de Afrikaanse kopgroep. "Ik pakte alles wat er te pakken viel bij de waterpunten. Liters water over mijn hoofd, zakken ijs in mijn topje en sponzen. Ik denk dat ik de beste koelingsstrategie had, want ik heb het niet heet gehad", zei ze na afloop.
Voor Luijten voelde het resultaat extra bijzonder. Eerder dit jaar twijfelde ze na de marathon van Rotterdam of ze nog wel een keer 42 kilometer wilde lopen. "Daar ging ik half dood. Maar ik wilde de kans om op een WK te lopen niet laten gaan. Om dan in de top 20 te eindigen voelt super. Het is veel beter dan mijn vijftigste plaats op de Olympische Spelen van Parijs." In Tokio maakte ze haar laatste meters zichtbaar genietend, zwaaiend naar het publiek na een loodzware strijd.
)
)
)
)
)
)
)
)