De vader en dochter van Daniëlle van 't Schip hebben een bijzondere ode aan haar gebracht. De vrouw van oud-voetballer en trainer John van 't Schip overleed precies twee jaar geleden. Om haar te eren maakten vader Joop Oonk en dochter Estelle een persoonlijk muzieknummer.
Daniëlle overleed op 55-jarige leeftijd overleed aan de gevolgen van endeldarmkanker. De 83-jarige Oonk kreeg haar tijdens zijn huwelijk met Willeke Alberti. Daniëlle trouwde in 1989 met voormalig Ajax-trainer John. Zij kregen samen twee kinderen: Estelle (32) en Davey (34).
Met het lied Nooit Meer willen Joop en Estelle hun dierbare laten voortleven. "We besloten het lied samen op te nemen. Estelle nam de coupletten voor haar rekening en in het refrein sluit ik aan. Het is een emotionele opname geworden", vertelt Oonk aan De Telegraaf.
'Gevoelens van trots en weemoed'
Het verlies van hun dochter en moeder doet nog altijd veel pijn. "Ik word heen en weer geslingerd tussen gevoelens van trots en weemoed. Denk ik aan Daniëlle, dan bekruipt mij het trotse gevoel dat ik de vader was, en nog steeds ben, van een fantastische dochter, die altijd onderdeel van mijn leven zal blijven."
Dat geldt ook voor Estelle. Haar moeder vertelde haar altijd dat het goed met haar zou komen. "Op moeilijke momenten houd ik me vast aan haar woorden, dat ze in mij voortleeft. Zo voel ik het ook. Ze is nog altijd om me heen. Zit ik met een vraag en ik denk aan haar, dan geeft zij antwoord. Dan hoor ik haar stem.”
Met hun persoonlijke lied zullen ze Daniëlle blijven eren. "Het is bedoeld als een ode aan mijn overleden dochter, die op deze manier voortleeft", aldus Oonk. "Het verdriet is gebleven en zal nooit meer weggaan. Ik doe mijn best om me staande te houden. Ik realiseer me dat ik er niet in mag verdrinken."
Therapie
Estelle onthulde eerder al dat ze therapie heeft gekregen om het verlied te verwerken. "Je moeder haar laatste adem uit zien blazen, is traumatisch. Ik heb er EMDR voor gehad", vertelt ze. EMDR staat voor Eye movement desensitization and reprocessing. De rouwfase was in het begin zwaar en ingrijpend voor Estelle. "Het dwingt je om stil te staan en écht te voelen. Ik ging, en ga nog steeds, door allerlei fases heen: boosheid, ongeloof, verdriet", zegt ze over de nasleep.
)