)
)
)
)
)
)
Twee maanden geleden brak hij z'n heup, maar staatssecretaris Sander Dekker fietst deze zomer 'gewoon' de Tour de France. Met goedkeuring van de premier. 'Mark vindt het heel gaaf.'
Daar lag hij dan, een maand of 2 geleden. Sander Dekker, in training om deze zomer de Tour de France te rijden, was in Spanje hard onderuitgegaan. ,,Het eerste wat ik dacht was: daar gáát m'n Tour,'' zegt Dekker, tussen twee etappes door. ,,Ik ben een week chagrijnig geweest. Maar toen er een paar pinnen in m'n heup waren gezet, heb ik mijn arts gevraagd: kan ik het halen? Nou, die zag er de lol wel van in.''
Twee weken zit de staatssecretaris van onderwijs inmiddels op de fiets. Hij rijdt de Tour de France, net als de echte wielerprofs, maar dan elke etappe één dag eerder. Met een groep van 40 'wielergekken zoals ik', aldus Dekker. Een monsterinspanning is het. ,,Het is loodzwaar. M'n heup is niet eens het probleem, die houdt zich prima. Die loodzware etappes in de Pyreneeën, terwijl het 40 graden was. Die waren heftig. Maar het is genieten. En het lijkt erop dat we Parijs gewoon halen.''
Gekkenwerk
Niet iedereen in zijn omgeving was even enthousiast. Geen wonder: zijn wielerpassie heeft Dekker al een paar keer problemen opgeleverd. In 2012 brak hij zijn sleutelbeen bij een glijpartij, in 2013 maakte hij een harde smak door een loslopende hond - en brak hij zijn sleutelbeen, elleboog, een pols en een rib. Wekenlang liep hij met twee mitella's door Den Haag. En dan was er die harde val in mei, en de operatie waar een normaal mens maanden van moet herstellen.
,,Maar dit is mijn manier van ontspannen,'' zegt de staatssecretaris. ,,Ik word gek als ik op het strand moet liggen, ik heb een doel nodig. Ja, veel mensen vonden het gekkenwerk. In het kabinet waren er ook wel een paar gefronste wenkbrauwen. Wat de premier ervan vond? Hij zei dat het mijn verantwoordelijkheid is. Als je denkt dat het kan, moet je het doen, zei hij. Mark vond het gaaf dat ik het toch ging proberen.''
Fans
Inmiddels is Parijs in zicht. De zware etappes in de Pyreneeën, de lange ritten met kasseienstroken: zijn heup gaf geen krimp. ,,En het publiek helpt ook, hè. We fietsen een dag voor de echte Tour uit, dus die bergen staan dan al vol met fans. Toen we de Tourmalet op reden, stond het helemaal volgepakt met wielerfans. Ook veel Nederlanders. Die schreeuwen je de berg op!'' Of hij herkend wordt? ,,Ze roepen allemaal 'Kom op Sander!', maar dat is omdat er een bordje op m'n fiets zit met mijn voornaam erop. Ik geloof niet dat iemand al doorhad dat de staatssecretaris voorbij kwam. Lekker rustig.''
Inmiddels vindt ook het thuisfront het prima. Het ministerie laat hem met rust en zijn moeder, die na zijn vorige ongeluk nog aanbood een paar zijwieltjes uit de schuur te halen, is inmiddels even enthousiast als hijzelf. ,,Mijn ouders zijn op vakantie in Frankrijk, en hebben me zelfs al een keer opgezocht om me aan te moedigen. Over die zijwieltjes is ze niet meer begonnen.''
)
)
)
)
)
)