)
)
)
)
)
&format=webp)
Jonathan de Guzmán speelde in zijn rijke carrière tegen veel wereldsterren, reisde heel Europa door en maakte ook moeilijke momenten mee. Ondertussen is hij alweer drie jaar geaard in ‘zijn’ Rotterdam, waar hij ook niet meer weg wil. Een verhaal over het shirt van Cristiano Ronaldo, scoren op Wembley en eenzaamheid.
Jonathan de Guzmán houdt er niet van om een keuze te maken over de tofste competitie waar hij heeft gespeeld. Wat dat betreft was alles leuk. Hij speelde in Italië, Spanje, Engeland en ook eventjes op Kreta in Griekenland. “Elke competitie heeft gewoon zijn charme”, legt de ervaren middenvelder uit. “De Premier League is wereldwijd bekend, de mensen die voor Napoli zijn, daar wonen maar ook in het buitenland zijn knettergek. Maar Duitsland had ook wat: ieder stadion zat vol”, memoreert De Guzmán.
)
Spelen tegen wereldsterren
In Spanje maakte hij ook erg mooie dingen mee. In de periode dat hij in La Liga speelde, waren daar de grote der aarde ook aanwezig. Het was het tijdperk van Sergio Busquets, Xavi, Andrès Iniesta, Lionel Messi, Cristiano Ronaldo en noem verder maar op. Over laatstgenoemde heeft hij een bijzondere anekdote, die laat zien wat voor sportman Ronaldo is.
De Guzmán speelde tegen Real Madrid en had zijn ogen gericht op het shirtje van Ronaldo, net als iedereen op het veld. “Er kwam een corner en ik stond dicht bij hem. Ik vroeg of we na de wedstrijd shirts konden ruilen. Terwijl ik hem stond te dekken zei hij: nadat ik heb gescoord. Maar het stond nog 0-0 dus ik dacht; wat gaat hier gebeuren? Want het is wel Ronaldo en als hij dat zegt…”
)
)
Het shirt van Ronaldo
Gelukkig voor De Guzmán scoorde Ronaldo niet, maar riskeerde daarom wel het shirt niet te krijgen. “Wij speelden thuis en het bleef 0-0. Dat was een prestatie voor ons, dus wij bleven op het veld voor een ereronde, terwijl hij boos naar binnen liep. Dus ik dacht dat het wel niet meer zou gebeuren.” Maar schijn bedriegt. “Toen ik bij de catacombe kwam, zat hij daar met een shirt in zijn hand, hij stond op mij te wachten. Dat vond ik wel mooi, dat ondanks zijn teleurstelling hij toch bleef wachten. Dat was een mooi moment.”
Een ander mooi moment maakte hij mee in Engeland, op Wembley om precies te zijn. Hij beleefde een mooie tijd bij Swansea City uit Wales. Het was de finale van de League Cup op Wembley tegen Bradford City. Het werd een klinkende 5-0 zege voor Swansea en De Guzmán scoorde twee keer. “Zo’n club heeft niet zoveel prijzen. Dus je staat daar voor altijd op de kaart. Je wordt daar echt op handen gedragen. Ik ben laatst nog op de bruiloft van de materiaalman geweest. Zo close blijf je met die mensen”, legt De Guzmán enthousiast uit.
)
Alleen in Napels
Toch heeft hij ook minder mooie momenten meegemaakt. In Napels leek alles eerst top in orde, tot hij een buikblessure kreeg. Het zorgde voor een probleem bij de club, want zij erkende de blessure niet. Uiteindelijk heeft De Guzmán in Napels een half jaar zelf moeten trainen, of beter gezegd rondjes moeten lopen. “Ik voelde me toen wel echt alleen..."
Comeback
Maar in plaats van bij de pakken neer gaan zitten, zag hij het als een uitdaging. “Ik ging me afvragen hoe sterk ik was, en hoe ik deze situatie zou oppakken. Ik ben een positief persoon, dus ik wist altijd dat het goed ging komen. Maar je moet gefocust blijven. Uiteindelijk werd ik geholpen, ook al geloofden zij mij niet. Een paar jaar later speelde ik bij Eintracht Frankfurt en wonnen we ook de beker. Dat was voor mij een bevestiging dat ik het nog altijd kon.”
)
De Guzmán leerde hoe geduldig hij kan zijn en wat dat hem oplevert in moeilijke tijden. Hij had veel steun aan zijn familie en zijn zaakwaarnemer die continu bereikbaar was voor hem. Familie van wie hij nu ook weer geniet in Rotterdam. Drie jaar geleden kwam hij bij Sparta terecht, waar hij dit jaar zijn vierde seizoen in gaat. De terugkeer in Rotterdam voelt als thuiskomen.
Als je het aan zijn teamgenoten zou vragen, zouden ze hem niet als streng ervaren maar thuis bij zijn vier kinderen is dat wel anders. “Maar ik vind van niet”, zegt hij lachend. “Eigenlijk ben ik de liefste van de wereld. Ze krijgen alles en nog ben ik streng”, grapt hij.
)
Voetbal in de familie
“Soms vinden ze het niet leuk en zeggen ze wanneer ben je weer weg?”, lacht hij. “Wij zijn gewoon een hechte familie, het is mooi om nu alles met de kinderen mee te maken. Tuurlijk zijn er soms ruzies in huis en later zullen zij ook echt wel begrijpen waarom ik zo lang weg ben geweest. Al met al is het echt heel fijn in huis.”
Het is niet uitgesloten dat een van zijn kinderen ook een carrière in het buitenland gaat krijgen. Jaden de Guzmán verlengde deze zomer zijn contract bij PSV, waar hij dit jaar veel bij Jong PSV zal willen spelen. “Het is nu belangrijk voor hem om te zien waar hij staat. Hij moet volwassen worden, dit zijn belangrijke jaren. Elke 18-jarige ziet Lamine Yamal en wil zo gauw mogelijk het eerste halen, maar je moet goed naar je eigen traject kijken.”
)
)
)
)
)