BLOG: Als Dumoulin op de fiets van mijn moeder

BLOG: Als Dumoulin op de fiets van mijn moeder

Brian Vesseur • 16:20, 02-12-2015 / Laatste Update: 10:35, 07-08-2024

Het is inmiddels december, aftellen tot het nieuwe jaar. Als het 31 december is, bespreekt iedereen de mooiste herinneringen van het afgelopen jaar. Ook Sportnieuws-redacteur Brian Vesseur wil een van de mooiste mooiste momenten uit 2015 bespreken. Een moment met Tom Dumoulin, die maandag de prijs voor Wielrenner van het Jaar won. Terecht, zo vond hij zelf ook. Laten we even terugduiken in de tijd.

In de zomer had ik een baantje in de kas. Planten schoonspuiten. Stek steken. Noem het op en ik deed het. Als het half 5 was, liep direct het hele pand leeg. De werkdag zat erop. In een slakkengang reed ik naar huis.

Die slakkengang werd met de dagen en weken steeds sneller. Tom Dumoulin was namelijk als een idioot op zijn fiets aan het rijden. Jan en alleman werd in het Vuelta-klassement gepasseerd en de naam Dumoulin was opeens beroemd in heel Europa.

De fiets van mijn moeder - inclusief twee zijtassen - ging minder hard dan ik wilde. Voor mijn gevoel reed ik om half 5 namelijk naar huis alsof ik Tom Dumoulin himself was. Alleen zou hij in mijn tempo bergop kunnen rijden met twee lekke banden en een slag in zijn wiel. Maar ik moest zo snel mogelijk voor de buis zitten. Gekluisterd aan het scherm keek ik naar de weg die de renners moesten afleggen.

Ik keek naar een Dumoulin die de ene keer in het rood reed en de andere keer in het zwart van Giant-Alpecin. Het beeld bleef hetzelfde. Of hij moest naar die eerste plek, of hij moest hem verdedigen. En keer op keer deed hij het met verve.

Tot die ene dag. Verdomme, de laatste dag dat er echt werd gekoerst. Op dag 20 begon Aru als een malle aan te vallen. Hij haalde de energie uit zijn tenen, maar hij had het nog. Dumoulin ging met 1 opdracht op de pedalen staan: achtervolgen en die 6 seconden afstand houden. Het laatste parcours kent 4 klimmen, een zware opgave...

Dumoulin reed achter Fabio Aru over berg één heen. En ook over nummer twee: Puerto de la Morcuera. Bij berg drie, nogmaals de Puerto de la Morcuera, maar dan van de andere kant, werd het zwaar. Aru reed weg, Dumoulin kon het nog net dicht rijden. Aru zette nog een keer aan. Het werd Dumoulin te veel. Hij kon niet meer.

Uiteindelijk wint Aru de Vuelta. Dumoulin wordt zesde. Voor Tom duurt de Vuelta één dag te lang.

Door: Brian Vesseur