Estavana Polman speelde zondag haar laatste interland voor Oranje. Nederland sluit het WK teleurstellend af met lege handen, nadat het in de strijd om het brons niet lukte om Frankrijk wederom te verslaan. Maar voor Polman stond deze dag vooral in het teken van haar afscheid in eigen land. "Dit voelde zó anders dan normaal", zegt ze tegenover Sportnieuws.nl.
Voor Polman was het einde van het toernooi een mix van teleurstelling en trots. "Speel je voor brons en verlies je, dan is dat gewoon zuur", vertelt ze. "Maar het was ook een te gek toernooi. Ik heb dit nog nooit zo bewust meegemaakt en echt genoten. Vandaag heb ik tijdens de wedstrijd gewoon even om me heen gekeken. Dit hebben we hier toch mooi neergezet."
Het spelen in een hal vol Oranje-fans maakte haar laatste interland extra speciaal. Ondanks dat Nederland lang meedeed om het brons en in de slotfase nog een verlenging afdwong, bleef de beloning uiteindelijk uit. "Dat je dit mag afsluiten met familie op de tribune en al die mensen die je jarenlang hebben gevolgd… dat is heel bijzonder."
'Stomme laatste keren' kregen opeens betekenis
Op de wedstrijddag merkte Polman al dat alles anders voelde dan normaal. "In de bus dacht ik: dit is de laatste keer. De laatste warming-up, de laatste keer het volkslied. Allemaal van die stomme laatste keren, maar opeens voel je ze wél."
Ze gaf haar team nog één boodschap mee: "Geniet ervan. Het is niet vanzelfsprekend dat je hier mag staan. Blessures, keuzes… het kan zo voorbij zijn. Kijk af en toe om je heen. Dat ben ik soms vergeten, maar vandaag deed ik het bewust."
Gezamenlijk afscheid met Abbingh
Het afscheid kreeg extra lading doordat ook Lois Abbingh haar laatste interland speelde. Jarenlang vormden Polman en Abbingh een vaste waarde binnen Oranje, waardoor hun gezamenlijke vertrek nadrukkelijk voelbaar was binnen de ploeg. Na afloop stonden de twee lang naast elkaar op het veld, zichtbaar geraakt door het moment en omringd door ploeggenoten die het duo nog één keer in het zonnetje zetten.
Nederland sleepte er in de slotfase knap nog een verlenging uit, maar daarin viel het gat met Frankrijk snel. Polman wilde er niet te diep op ingaan. "Waar het misging? Geen idee. En het is eigenlijk ook niet meer aan mij. Voor mij zit het erop. We gaan even balen en dan sluit ik mijn interlandcarrière goed af."
'Dit was echt speciaal voor mij'
Wanneer Polman terugkijkt op het toernooi, is ze duidelijk: dit WK heeft een bijzondere plek gekregen. "Niet alleen omdat het mijn laatste was, maar ook omdat dit echt te gek is. Toen ik zestien was, begonnen we met niets. Een toernooi in eigen land? Daar konden we toen alleen maar van dromen." Het verklaart waarom het haar zo raakte. "Zoveel media, zoveel fans… dromen komen echt uit."
Check via Sportnieuws.nl het laatste nieuws over het WK handbal.
Download nu de Sportnieuws.nl App, zo ben je altijd als eerste op de hoogte en mis je niets uit de sportwereld.
Op de vraag wat ze nu al mist, is ze duidelijk. "Het groepsproces. Samen ergens voor vechten." En wat ze níét gaat missen? Ze schiet in de lach. "Zoveel van huis zijn. En al dat vrouwengezeik", sluit ze af op typische wijze.
Bekijk hieronder Sportnieuws.nl WK handbal, met in deze aflevering boegbeeld Tess Wester in gesprek met Kelly Dulfer.
)