Manon Veenstra verraste vrijdag vriend en vijand door zilver te winnen op de BMX. De 26-jarige Nederlandse atlete haalde vervolgens de hele nacht door en liep midden in de nacht op badslippers door een donker bos.
Zaterdagavond, een kleine 24 uur na haar gewonnen medaille, was ze te gast bij RadiOlympia op Radio 1. Daar zat ze 'zeven koffies diep' om na te praten over haar verrassende medaille. Die cafeïne was flink nodig, want ze kon de hele nacht niet slapen. Ze was tijdens het interview al zo'n 36 uur wakker. Door de adrenaline kon ze niet verder dromen.
'Het lukte niet'
"Het is vrij rustig gebleven, maar ik ben gisterochtend (vrijdag, red.) wakker geworden en heb sindsdien niet meer geslapen", lachte ze op de radio. "We waren al snel in het hotel, iedereen ging naar bed. Maar bij mij lukte het niet. Uiteindelijk heb ik maar rondjes gelopen over het terrein. Ik was heel moe, maar van slapen kwam het niet."
Op badslippers in het bos
Ze zat in een hotel, niet in het olympisch dorp. Het was dus erg rustig en stil en het hotel lag perfect in het bos. "Lekker in het bos, er was geen geluidje te horen. Behalve ik op m'n badslippers. Ik hoopte dat als ik een rondje had gelopen, dat het dan wel zou lukken. Dat ik de droom kon voortzetten."
Eerste alcohol in twee jaar
Bij Radio 1 kwam er een einde aan een twee jaar durende weddenschap die ze met vrienden had afgesloten. Veenstra besloot om in de zomer van 2022 helemaal te stoppen met drinken. Twee jaar dronk ze geen druppel alcohol. Maar toen ze na haar gewonnen medaille in de radiostudio mocht kiezen wat ze wilde drinken, koos ze meteen voor witte wijn.
'Bier is zo niks voor mij'
"Ik had beloofd om nu mee te drinken weer. Maar er was alleen maar bier en dat is zo niks voor mij", lachte Veenstra met een glaasje wit voor haar neus. "Als ik hier een wijntje scoor, hoef ik straks geen bier te drinken. Een win-win-situatie voor mij. M'n eerste slok in twee jaar én geen slaap, dat wordt nog wat", zag ze de bui al hangen voor de zaterdagavond.
Medaille verborgen
De medaille hield ze nog verborgen. "Als ik 'm omdoe, is het ineens heel echt. Dan komt iedereen ook naar je toe. Nu kan ik het een soort nog even voor mezelf houden. Ik zie mijn naam bij de medaille staan, maar het voelt nog steeds alsof het niet klopt, alsof het een foutje is geweest."
)