)
)
)
)
)
,fit(1200:)&format=webp)
Het drama van de vuurwerkramp in Enschede blijft een open wond voor iedereen in de regio Twente. Maandagavond blikten oud-keeper Sander Boschker en voormalig linksback Jeroen Heubach tijdens een herdenking terug op die ingrijpende dag in 2000 en de daaropvolgende heroïsche bekerwinst een jaar later. "Mijn ouders en vrouw kon ik maar niet te pakken krijgen", stelt Heubach tegenover Sportnieuws.nl.
Op zaterdagmiddag 13 mei 2000 trainde FC Twente nietsvermoedend op Vliegveld Twenthe, slechts een kilometer verwijderd van de plek waar even later de ramp zou plaatsvinden. Opeens, om 15.34 uur, klonk er een gigantische explosie. "Het voetbalveld trilde helemaal en zelfs daar sloegen de ramen uit het gebouw bij de grootste klap. En dat waren geen dunne ramen", begint Heubach zijn verhaal over die gitzwarte dag.
De situatie werd nog schrijnender doordat Heubach zijn familie niet direct kon bereiken: “Mijn ouders en vrouw kon ik maar niet te pakken krijgen, dus dan schrik je natuurlijk wel. Daar ben je wel mee bezig, maar gelukkig heb ik ze later wél te pakken gekregen.” Toch kende hij voldoende mensen in de getroffen wijk waardoor de ramp heel dichtbij kwam. Uiteindelijk raakten bijna duizend mensen gewond, waarvan er 23 overleden en werden tweehonderd huizen werden weggevaagd.
)
'Gewoon' voetballen in De Kuip
De Tukkers bereidden zich voor op een héél belangrijke wedstrijd tegen Feyenoord. FC Twente kon daar Europees voetbal veiligstellen, maar al gauw werd duidelijk dat de prioriteit overduidelijk niet bij de wedstrijd in De Kuip lag. Desondanks weigerde de KNVB om de allerlaatste speelronde af te gelasten en moest FC Twente, daags na het drama van Enschede, met de bus naar Rotterdam. "Je hebt niet in de gaten dat het zo erg is. Maar op het moment dat je weggaat met de bus, dan zie je op de snelweg al die politie en ambulances. Dat heeft een behoorlijke impact gehad."
"Dat wij gewoon moesten voetbal is belachelijk", vervolgt Heubach met zichtbare emoties. De wedstrijd tegen Feyenoord eindigde in een 1-1 gelijkspel. "Het enige wat ik nog weet, is één minuut stilte vooraf, de rest weet ik niet meer. Normaal kan ik me wedstrijden goed herinneren, maar van deze helemaal niet", aldus Heubach. Oud-doelman Sander Boschker herkent dat. "Het kon ons niets interesseren wat die uitslag werd. We wilden niet en we liepen allemaal als zombies over het veld."
Voelbare nasleep
De nasleep blijft voelbaar, ook door vuurwerkgeluiden bij andere clubs. "Het blijft altijd doorgaan, maar het was vooral pijnlijk toen dat al gelijk in De Kuip werd gedaan, een dag na de ramp. Dat vind ik afschuwelijk, mensen hebben héél weinig respect", stelt Heubach, aangevuld door Boschker. "Het wordt altijd weggewuifd door de KNVB. Het duurt vaak niet lang, maar het is er wel. Het doet me elke keer pijn. Ik heb regelmatig gedacht: ik stap naar de vierde official, maar het wordt toch gedoogd."
)
)
Precies een jaar later, opnieuw in de maand mei en in diezelfde Kuip, wist FC Twente de bekerfinale na een zinderende strafschoppenserie te winnen van PSV. "Die dag ga ik nooit meer vergeten, wat een emoties, blijdschap. Deze was voor Enschede, om ze toch een hart onder de riem te steken en weer vooruit te gaan met z’n allen", vertelt Heubach, die zijn eigen strafschop miste en in tranen op de grond zat. "Ik dacht: dit winnen we nooit meer. Maar toen begon Boschker ineens ballen te pakken."
Boschker groeide uit tot de absolute held door drie penalty’s te stoppen. "Een zeer belangrijke prijs voor mij en de club, maar ook voor de stad Enschede. Ruim een jaar na de vuurwerkramp konden we de stad weer iets moois geven, iets tastbaars. Dat was te merken aan de vreugde-uitbarsting onder de supporters en het feest in Enschede na afloop. Voor mij was dit hét moment van mijn carrière", sluit de oud-doelman af.
)
)
)
)
)
)