)
)
)
)
)
)
De finale ging dan wel verloren tegen AS Roma, niemand zal de prestaties van Feyenoord in dit Europese seizoen vergeten. En zeker Tyrell Malacia en Lutsharel Geertruida zullen bij menig scout, talentenwatcher en voetbalfan niet snel worden vergeten. Wát een seizoen hebben zij doorgemaakt.
Door Brian Vesseur
Het zijn jongens van Zuid, Tyrell en Lutsha. Jongens zijn het eigenlijk niet meer, zeker niet na dit seizoen. Meneren zijn het. Grote meneren. Week in, week uit knokten zij voor wat ze waard waren. Of het nu in de Conference League-finale was tegen het grote AS Roma, of in de Eredivisie tegen een club uit het rechterrijtje. Dat maakten hen niet uit, met die Rotterdamse werklust en het doorzettingsvermogen van ze.
Malacia kreeg al vaker een uitnodiging voor de Oranje-selectie; ook dit keer zit hij in de voorselectie voor een Nations League-speelronde. Samen met Vincent Janssen, bijvoorbeeld. Bondscoach Louis van Gaal besloot hem ook eens op te roepen. Niemand weet precies waarom. Wat ook niemand weet, is waarom Lutsharel Geertruida níét is opgeroepen. Dat is misschien nog wel gekker, als je hem zo zag buffelen tegen die Romeinen.
Of het nu als rechtsback was, of later als centrale verdediger: Geertruida staat zijn mannetje. Maar dat deden die Romeinen ook, hun mannetje staan. Die gaven, net als Lutsha, geen centimeter toe. En zo wonnen de gladiatoren van José Mourinho de Conference League-finale, zonder een doelpunt weg te geven: 1-0.
Geertruida en Malacia dropen af. Even als verdrietige, hulpeloze jongens. Ontroostbaar. Maar morgen staan ze op als meneren. Heel grote meneren. Klaar voor een volgende stap. Dat heeft heel Europa nu gezien. Hopelijk Van Gaal ook.
)
)
)
)
)
)
)
)