)
)
)
)
)
&format=webp)
Het was in vele opzichten een bijzonder jaar voor Shurandy Sambo, die weer voor één seizoen in Nederland is. Hij keerde terug bij Sparta, behaalde het WK in Curaçao en bereikte daarmee één van zijn grootste dromen. Nu droomt hij alweer van meer, maar dat was lang niet altijd zo. Een verhaal over grote dromen, nuchtere vrienden en twee zware knieblessures. “Dan zie je wie er echt voor je zijn.”
“Uiteindelijk duurt een jaar wel lang”, lacht Sambo als we gaan zitten voor het laatste interview van het jaar. Hij kijkt terug op zijn drukke jaar en beseft wat hij heeft gedaan; met Curaçao plaatste hij zich voor het WK. Het was voor het eerst dat hij zo’n jaar meemaakte waarin hij ook interlands moest spelen. “Ik merk dat ik wel even toe ben aan rust”, zegt hij.
)
Zware kruisbandblessures
Nog geen maand geleden overdacht hij zijn carrière op het veld in Jamaica zijn carrière. Hij had geschiedenis geschreven met zijn teamgenoten die uitbundig aan het feesten waren. Sambo zat even op het gras, er kwamen herinneringen boven. Er was niet veel tijd om echt stil te staan, want de trein denderde door. Feesten op het eiland en daarna terug naar Nederland. “Ik kwam hier in korte broek aan, ging gelijk trainen en ik stond er gewoon weer. Uiteindelijk speelde ik de dag erna niet, dat deed de trainer om mij te beschermen.”
Het is een tijd lang niet vanzelfsprekend geweest dat Sambo zo’n jaar als deze had kunnen volhouden. Al twee keer blesseerde hij zich aan zijn kruisband, één van de zwaarste blessures in de voetballerij. “De eerste keer was in 2017 of 2018, de tweede keer was in 2021. Dat waren heel moeilijke periodes, want ik was er twee keer een heel jaar uit”, blikt hij terug.
)
Moeilijke revalidatieperiode
De eerste keer revalideerde hij op de club. “Ik was alleen maar aan het revalideren en zag vanaf de fiets in de sportschool alle jongens naar het veld gaan. Dat is echt heel moeilijk, maar uiteindelijk maakt het me als mens veel sterker. Er was telkens maar één doel en dat was sterker terugkomen.
Dat gebeurde ook. Hij debuteerde bij Jong PSV en had weer een toekomst voor zich, hij zat zelfs bij het eerste van PSV. Tot het noodlot opnieuw toe sloeg op de training. “Het revalideren werd iets makkelijker, ik kon de beste dokters kiezen, ergens anders revalideren want ik wilde niet weer hetzelfde als de vorige keer.”
Sparta
Weer vocht Sambo zich terug en hij werd een jaar verhuurd aan Sparta, waar hij zesde werd. “Ik heb wel geleerd om nooit op te geven. Elke dag wilde ik beter worden, een klein beetje was al genoeg. Ik had bij mijn tweede revalidatie de papieren van de eerste keer nog. Ik ging telkens de cijfers vergelijken, steeds probeerde ik het beter te doen. Al was het maar 15 meter verder bij het roeien.”
Nu twee seizoenen later, zit hij weer bij Sparta, ditmaal gehuurd van Burnley. In Engeland moet zijn volgende droom uitkomen. Hij wilde altijd kampioen worden met PSV, dat is gelukt. Hij droomde van het WK, dat is gelukt. Nu wil hij verder dromen: in de Premier League spelen. Dat is het volgende doel. “Maar eerst wil ik mij hier verder bewijzen”, vertelt Sambo.
)
Dank aan familie
De zware revalidatieperiodes lieten Sambo niet alleen mentaal sterker worden. Ook zijn omgeving veranderde. Hij kwam er achter wie er écht altijd voor hem klaar staan. “Mijn familie was er altijd, en mijn vrienden ook. Vandaar dat er altijd veel mensen voor mij op de tribune zitten. Uiteindelijk toen ik niet kon spelen, waren zij er ook. Vandaar dat ik dit nu terug kan geven. Uiteraard als we naar het WK gaan, zijn we ook super blij. We gaan ook met een hoop mensen naar Amerika als dat mag lukken.”
Binnen de PSV-opleiding was Sambo vrij op zichzelf, deelt hij. Hij speelde ook steeds mee met hogere leeftijden, dus de samenstellingen veranderde nog weleens. “Maar ik speelde vaak met Yorbe Vertessen en Mo Ihattaren. Toen hij naar het eerste elftal ging, zou ik mee gaan maar toen raakte ik geblesseerd.” De twee hebben nog altijd veel contact. “We sliepen altijd samen op de kamer bij de jeugdelftallen van Nederland en zaten samen op school. Ik heb veel met hem meegemaakt. Het is zeker een goede vriend.”
)
'Dat kan positief werken, maar je ook breken'
Maar daarin houdt Sambo een duidelijke scheiding: voetbal heeft hij altijd gewoon op de club gelaten, buiten de club praat hij er niet veel over. Als hij met zijn vrienden is, komt het niet eens ter sprake. “Ik wil mezelf altijd laten zien op het veld, daarbuiten ben ik rustig. Met mijn jongens uit de wijk speel ik gewoon op de PlayStation of we gaan wat anders doen. Het is wel goed geweest vroeger, want daardoor dacht ik niet vaak aan voetbal.” Ze laten het niet naar zijn hoofd stijgen, vindt Sambo. “Want als je denkt oh ik ben goed, dan kan dat positief werken maar kan je ook breken.
In plaats van nog meer voetbal in zijn leven kiest Sambo graag voor andere dingen. Hij houdt zich graag bezig met kleding en style, padellen, FIFA of de bioscoop. “Ook karten trouwens, dat vind ik echt heel leuk”, vertelt hij. Maar eerst is het tijd voor vakantie, om even af te schakelen en met familie te zijn. Om nog een keer zo’n moment te pakken als hij op het veld in Jamaica deed.
)
)
)
)
)
)
)
)
)